Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Μνήμη Ευαγόρα Παλληκαρίδη, 14-3-1957

Συνοπτική βιογραφία:
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1938, στην Τσάδα, της επαρχίας Πάφου στην Κύπρο. Από την παιδική του ηλικία, έδειξε τα χαρακτηριστικά που θα τον συνόδευαν σε όλη τη σύντομη ζωή του: Δυναμισμό, ηγετικές ικανότητες, δημιουργικότητα, φιλοπατρία, λογοτεχνική φλέβα. Αγαπούσε πάρα πολύ την ποίηση και μέχρι τα 18 του χρόνια
έγραψε 500 ποιήματα. Τον Απρίλιο του 1955,σε ηλικία 17 χρ. Όταν άρχισε ο απελευθερωτικός αγώνας του 1955-59 εναντίον των Άγγλων εντάχθηκε στις τάξεις της ΕΟΚΑ και πρωταγωνίστησε στις διαδηλώσεις, στη διανομή προκηρύξεων, στην αναγραφή συνθημάτων και στις ανατινάξεις βρετανικών στόχων. Στις 18 Δεκεμβρίου 1956, συλλαμβάνεται για μεταφορά πολεμοφοδίων. Μεταφέρεται στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας. Η δίκη υπήρξε συνοπτική. Ο Παλληκαρίδης παραδέχθηκε ευθαρσώς το κατηγορητήριο και δήλωσε: «Γνωρίζω ότι το δικαστήριο, θα μου επιβάλει την ποινή του θανάτου. Εκείνο το οποίο θέλω να πω είναι τούτο: Ότι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος, ο οποίος ζητεί την ελευθερία του. Τίποτε άλλο.» . Ο δικαστής ανακοινώνοντας την απόφαση, του είπε: «Ο νόμος προνοεί μόνο μια ποινή. Την ποινή του θανάτου. Σε καταδικάζω εις θάνατον.» 14 Μαρτίου 1957, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, σε ηλικία 19 χρονών, βηματίζει περήφανα προς την αγχόνη, σιγοτραγουδώντας «Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια, που παν στην λευτεριά». Πριν πεθάνει ευχήθηκε να είναι ο τελευταίος που θα απαγχονιζόταν. Η ευχή του έγινε πραγματικότητα…Υπήρξε ο νεαρότερος από τους εννέα απαγχονισθέντες.Η εκτέλεση του Ευαγόρα, προκάλεσε παγκόσμια κινητοποίηση και κατακραυγή κατά των Άγγλων. Η κατακραυγή αυτή, απέτρεψε τον απαγχονισμό 26 άλλων αγωνιστών, που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο.

Γιάννη Ρίτσου "ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΌΣ" (αποσπάσματα)




Δε δέχομαι, όχι, τη θυσία για το θάνατο.

Τη δέχομαι

μονάχα για τη ζωή - για μια ζωή που πια δε θα απαιτεί καμιά θυσία.

Είμαι έτοιμος.
Ποτέ δε θα μπορούσα να πιστέψω

πως η στενότητα μιας σπηλιάς

μπορούσε να έχει τόση ευρυχωρία,

μπορούσε να χωρέσει την πατρίδα με τις ελιές της,

τ' ακρογιάλια της, τα βάσανά της,

με τα καΐκια της μ' ολάνοιχτα πανιά στον αντρίκιον αγέρα της,

τον κόσμο με τα φλάμπουρά του, τα όνειρά του,

τις καμπάνες του, και τα μικρά αγριόχορτα.

Ανασαίνω, μέσα σ' αυτό το πέτρινο τούνελ που η έξοδός του

είναι το ίδιο το στόμιο του ήλιου.

Το ξέρω :από δω, κατευθείαν, θα περάσω νεκρός μες στον κόσμο.

Μην κλαίτε.

Και ξέρω τώρα, όσο ποτέ,

Πως είναι δυνατή η ελευθερία.

Γεια σας.

Τούτη την ώρα δεν τρομάζω τα μικρά ή μεγάλα λόγια -

Μπορώ να σκουπίσω τα μάτια μου στη σημαία μας

Μια και το ξέρω : στην απόλυτη στιγμή μου

μες απ' το στόμιο του θανάτου οι συναγωνιστές μου

θα παραλάβουν απ' τα χέρια μου

φλεγόμενη τη σημαία του ανένδοτου αγώνα,

φλεγόμενη σαν πύρινο άλογο

ικανό να διασχίσει το άπειρο και το θάνατο σαν άσβηστη δάδα

μέσα σ' όλες τις νύχτες των σκλάβων,

λεγόμενη η σημαία μας σα μέγα αστραφτερό δισκοπότηρο για την Άγια Μετάληψη του Κόσμου.

Μπορώ να επαναλάβω :
" Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου και το αίμα μου -

το σώμα και το αίμα του Γρηγόρη Αυξεντίου

ενός φτωχόπαιδου, 29 χρονώ, απ' το χωριό Λύση,

οδηγού ταξί το επάγγελμα,

πούμαθε στη Μεγάλη Σχολή του Αγώνα τόσα μόνο γράμματα

όσα να φτιάχνουν τη λέξη

"Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α " [...]

Όλο σας αποχαιρετώ κι ακόμα μένω.

Ναι, η πιο μεγάλη πράξη της ζωής μας είναι η απόφαση του θανάτου μας,

όταν υπάρχει κάποια διέξοδος

όταν μπορείς και να τον αποφύγεις,

και συ τον διαλέγεις

σαν τιμή και σα χρέος για τους άλλους,

πιο πέρα απ' τις ανάγκες σου.

Όποιος μπορεί να νικήσει μια στιγμή τη ζωή του

Νικάει και το θάνατο. Τόμαθα.



( Αφιερωμένο στη μνήμη του Γρηγόρη Αυξεντίου)


Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ

Ο Πολιτιστικός Όμιλος Μόρφου διοργανώνει καρναβαλίστικο χορό την Κυριακή , 1-3-2009 και ώρα 8.30μμ, στο ξενοδοχείο Αρσινόη. Προσκλήσεις εισόδου (κ. Ανδρέα Χατζηκυριάκου)

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΔΙΝΑΡΑ "ΣΠΟΝΔΗ"

Τους ποιητές μην τους αφήνουμε στο δρόμο.
Να τους ακολουθούμε
στην κόψη των ονείρων μας.
Καρφιά που σημαδεύουν
τα μυστικά λημέρια της καρδιάς μας.

Χωρίς πληγές
δε ζωγραφίζουνε τον κόσμο.

(Γ. Ποδιναρά "Φαράγγια των Αγγέλων,
εκδόσεις Εν Τύποις, Λευκωσία 2008)

Γιάννη Ρίτσου "ΥΜΝΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ,

Νησί πικρό,νησί γλυκό,νησί τυραγνισμένο
κάνω τον πόνο σου να πω και προσκυνώ και μένω.

Εσύ της θάλασσας ρυθμός,ολάνθιστο κλωνάρι,
πώς σου μαδήσαν τ΄άνθια σου διπλοί,τριπλοί βαρβάροι.

Τι θλιβερά που σεργιανάν τριγύρω σου τα ψάρια
κι αντίχριστοι να παίζουνε την τύχη σου στα ζάρια.

Κουράγιο,μικροκόρη μας,που μας εγίνης μάνα
Ύμνος και Θρήνος της ζωής κι ανάστασης καμπάνα.

( Γιάννη Ρίτσου, Υμνος και θρήνος για την Κύπρο)