Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Πόσα χωρκά, πόσες ψυσhιές...

Πόσα χωρκά, πόσες ψυσιές ακόμα περιμένουν
την ώρα της επιστροφής, αχ πόσο θ΄αναμένουν.....

Τρία πουλιά πετάσασιν

Τρία πουλιά πετάσασιν να πάσιν, για να δούσιν
από ψηλά τι γίνεται τζιαι να ΄ρτουν να μας πούσιν.
Νεάπολην τζιαι Τράχωναν τζι΄ ύστερα Ομορφίτα,
στον Άι Παύλο τα πουλιά γυρεύκουν τον Ακρίτα.
Στον Άγιο Δομέτιον ειπάσιν άλλο νάκκον
μα επήαν στον Γερόλακκον τζι ήβραν μεγάλον λάκκον.
Κυθραία μα τζιαι Μια Μηλιά, Νέο Χωρκόν τζιαι Βώνη,
πετάσαν στο Παλαίκυθρο, στραφήκαν στο Τραχώνι
μ΄ αφήκαν τόπους τα πουλιά, παν΄ στο Καραβοστάσιν
εκάτσαν τζιαι στη Γαληνή, Πεντάγιυα, για να φάσιν.
Που το Ξερόν ερέξασιν στον Ποταμόν του Κάμπου
περάσαν τζιαι που τον Λουτρό που οι ομορφκιές του λάμπουν.
Μόρφου τζιαι Ζώδκιαν μάνα μου, Κατωκοπιά τζι΄ Αργάκι,
Μασσάρι τζι ύστερα Φιλιά γυρεύκουσιν νεράκι.
Συριανοχώρι συριανός, Καλό Χωριό, Σκυλλούρα
Αγιά Μαρίνα τζιαι Τζιυρά γυμνή, ξερή παλλούρα
τζια απού τον Κορματζίτη μας πετούν ως τα Καρπάσια,
φτάνουσιν στον Ασώματον μα κάποιοι τα φαράσαν
Στον Κοντεμένον ύστερα τζιαι στον Άι Αρμόλαν,
μα στου Συσκλήπου το χωρκόν είδαν το ΄ναν αλλόν ΄ναν.
Που τ΄Αγριδάκιν ππιον πετούν στον Λάρνακα Λαπήθου
στου ΄τα τα μέρη είδασιν την ιστορία του μύθου
Φτερύχα, Κάρμι, Δίκωμο, Μύρτου, Πάναγρα, Όρκαν
Στα Λιβερά μια εκκλησιά είσιεν σπασμένην πόρταν.
Νύχταν Τζιερύνεια, Λάπηθον, μέραν στον Άι Γιώρκη,
στον Καραβάν ξημέρωμαν, Τριμίθι το ξηφώτιν,
στον Άγιο Επίκτητο, Κλεπίνη, Καλογραία,
είδασιν βάσανα πολλά, είδαν την Χάρζια γραία.
Τζι΄ από τον Μαραθόβουνον στον Στροντζυλόν εκάτσαν,
στην Μουσουλίταν, στα Πυρκά είπαν πως εκρεμμάσαν.
Πρασκειόν τζιαι Στύλλοι τζι΄ Έγκωμη, Λιμνιά τζιαι Άι Σέρκης,
είδαν σε ΄σένα μάθκια μου γονατιστό να ππέφτεις.
Αμμόχωστον, Λευκόνοικον, Πηγήν, Περιστερώναν,
ύστερα Γύψουν τζι Ακανθού θέλουν να δουν αλλό ΄να.
Φλαμούδι, Μάνδρες, Άρδανα, Τρίκωμο τζι Άις Γιώρκης,
Σύγκραση τζιαι Σπαθαρικό χαιρετισμούς να δώκεις.
Τζι ύστερα Ριζοκάρπασον τζιαι πίσω στην Γιαλούσα
Αγίαν Τριάδαν, Λυθράγκωμη, μα ήταν μαυροφορούσα.
Έπειτα Λεονάρισσο τζιαι Κώμα του Γιαλού μας
στην Βοκολίδαν είδασιν τα πάθη του λαού μας.
Στον ΄Αγιο Θεόδωρο, κατόπιν στο Πατρίκι,
Γέρανι, Άγιον Ηλία, στην Εφτακώμη φρίκη,
σταυρώνουν θάλασσα ξηρά, Ταύρου ως το Μπογάζι
Λύση, Κοντέα τζιαι Βατυλή, της Άσσιας το μαράζι.
Άχνα μα τζιαι Μακράσυκα, Αγρίδι, Καλοψίδα,
στην Αγκαστίνα είδαν σε, μα γιώνι δεν σε είδα.
Τέλος να ξαποστάσουσιν εκάτσαν εις το Άρσος
μα δίπλα στην Τρεμετουσιάν επαίξαν τα με θράσος.



ΠΗΓΗ BINTEO: http://www.youtube.com/watch?v=3iXj8-meaXA

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΔΙΝΑΡΑ: "Καλοκαιρινά γητέματα IV"

Γκρίζοι όγκοι άφησαν τη λευκάδα τους
πέρα...πιο πέρα από το χέρι
π' ανάδευε τα σπλάχνα
του καλοκαιριού που έφυγε.
Ένα γκρίζο, σαν κατακάθι απόμεινε,
στα στραγγισμένα σώματα
που  'χαν κρατήσει, για λίγο, στην παλάμη τους
το λευκό χέρι της θάλασσας.
Μια γκρίζα σκόνη που διαπέρασε το φως,
τα σώματα και τις ψυχές,
σκεπάζει αργά-αργά το σύμπλεγμα
πέφτοντας σαν από κλεψύδρα.
...
Γυρίζει ο κύκλος.
Χασμουριέται το γκρίζο στερέωμα.
Το λευκό πρόβαλε πάλι
μέσα από τις θολές γραμμές
του αθέλητου ύπνου.
Ανασηκώθηκε ο Έρωτας
κρατώντας σφιχτά στην παλάμη του
το λευκό χέρι της θάλασσας.

(Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή
"Ένα πράσινο θολό" Λευκωσία,
 Κύπρος, 1996 σελ.51)

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

ΛΕΝΑ ΠΑΠΑ "Παλιά καλοκαίρια"

Στίχοι: Λένα Παπά
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας


                       ΠΗΓΗ: http://www.youtube.com/watch?v=KyN2Lx4Scbs



Καρπίζουν μέσα μου παλιά καλοκαίρια
ανάβουνε βλέμματα αλλοτινά
θροϊζουν αγγίγματα

Τίποτα, τίποτα δεν χάθηκε στ' αλήθεια
όλα είναι εδώ, όλα είναι εδώ



Μια σπίθα μόνο ανάβει
πυρκαγιές στις θημωνιές της μνήμης

Κι αν η ελπίδα το μέλλον συντηρεί
η μνήμη τρέφει το παρόν
το παρελθόν μας δικαιώνοντας

Γιατί ό,τι υπήρξε μια φορά
δε γίνεται να πάψει να έχει υπάρξει