ΔΙΣΤΙΧΑ...του facebook No 2

Σημ. Τα δίστιχα είναι οι απαντήσεις/τα σχόλια μου 

σε αναρτήσεις φίλων στο facebook

Ευ-Χαρης-τώ σε, Νάντια, τιμή μου τζιαι καμάρι,

που με εκαλωσόρισες τζιαι μου 'κανες την χάρη.

                               Τόσο καιρό περίμενα να πάρω έναν Πακέττο                                                               (η εκπομπή Πάμε Πακέτο)
μα έμεινα μονάχος μου να πίνω καφέ σκέττο.

 Τα χρόνια επεράσασιν τζι' ανθρώποι ξεχαστήκαν,

  μα οι τόποι που εζήσαμεν, δεν ελησμονηθήκαν.

Σιγά σιγά βρισκούμαστε, με την τεχνολογία,

π' άλλοι κατάρες βάζουσιν, για μας εν ευλογία.

Μην απογοητεύεστε στης λησμονιάς τους μύλους.

Προσωρινά ξεχάσαμε  συμμαθητές τζιαι φίλους.

Πρώτος εγιώ σου απαντώ τζι' ευχές ανταποδίδω.

Τα των προγόνων έθιμα ποτέ μου δεν προδίδω.

 Παλιότερα, όπως τα λες, έτσι εν που εκάμναν

τζιαι ψήνασιν στα κάρβουνα τζι΄ολονυχτίς ελάμναν.

 Οι νέοι, τι να πω εγιώ, δεν ξέρουν να τσικνίζουν,

 μα μόνο τις κορμάρες τους στα μπαρ εν που λικνίζουν.

Μπορεί να χάσαμεν πολλά, τα σπίτια τζιαι τα μάλια,

 μα οι φωτογραφίες σου αμέτρητα ριάλια.

Αυτές μας  ι-στηρίζουσιν τζι' αντέχουμε ακόμα,

γι' αυτό δέχτου ευ-Χαρης-τώ απ' το δικό μου στόμα.

Τα χρόνια επεράσασιν ασπρίσαν τα μαλλιά μας,

μα ευτυχώς εμείνασιν γερά τζειν τα μυαλά μας.

Γιατί αν σ' έβλεπα εγιώ, Νίκο μου εις τον δρόμον,

 χαρκέσαι εθ θα γύριζα, αντίθετα τον ώμον;

 Μόλις τζιαι συλλαμβάνει σε , εσένα το μυαλό μου

 τζι' ας ήτανε το σπίτι σου δίπλα που το δικό μου.

Τα χρόνια επεράσασιν, αλλάξαν οι ανθρώποι
αλλάξασιν οι φάτσες μας, αλλάξασιν τζι’ οι τόποι.

Σαν έγραφα εχάθηκες, φοβήθηκες αλόπως.

 Στα τσιαττιστά  ψηλοπετώ, για μένα εν τζιαι κόπος.

Έβκα πάνω στους δίδυμους τους πύργους που εκτίσαν(στη Λεμεσό),

 τα δκυο τα μάτια που ζητάς, μήπως σε σεν' αφήσαν.

 Ευ-Χαρης-τώ κορούες μου, να στε καλά τζ' οι δκυό σας.

Βλέπω ανωτερότητα μέσα στο σχόλιο σας.

Ευ-Χαρης-τώ πάρα πολύ, αλλά μην υπερβάλλεις.

Τίποτα δε χρωστάς εσύ, ευχές μόνο να βάλλεις.

Ανθρώπινα ενήργησα σ' ό,τι τζι' αν έχω κάνει,

ούτε στιγμή δεν είπα 'γιώ, σταμάτα 'δώ τζιαι φτάνει.

Καλώς μας ήρτετε παιδκιά, της Κρήτης μας λεβέντες,

καλωσορίζω σας τζιαι ‘γιω χωρίς πολλές κουβέντες.

Απρίλη μήνα βρίσκεστε στην Κύπρο μας, αδέλφια,

η κρίση τζι΄αν μας βάρεσε, πολλά έχουμε κέφια.

Χαιρόμαστε αληθινά που είσαστε μαζί μας,

το δείχνουνε πραγματικά οι ιστορικοί δεσμοί μας.

Κοινές οι παραδόσεις μας, τα έθιμα, οι τρόποι,

βάσανα τζιαι προβλήματα περνούν οι δκυο μας τόποι.

Όμως δεν θα λυγίσουμε, θ’ αντέξουμε την κρίση,

γιατί εν μες στο γαίμαν μας, μες στην ψυσιήν, στην φύση.

Εύχομαι να περάσετε στην Κύπρο μας ωραία,

με τα παιδκιά του Ύψωνα σαν κάμνετε παρέα.

Έλληνες είμαστε τζιαι ‘μεις, ελληνικά μιλάμε,

εν να το δείτε φανερά, όπου μαζί θα πάμε.

Μνημεία τζι΄αρχαιότητες έσιει πολλά να δείτε,

παρόν τζιαι μέλλον, παρελθόν εις το νησίν θα βρείτε.

Ανούτε τώρα, πιάσετε χορούς τζιαι ζιαφέττι

πιάστε την κρίση των νησιών τζιαι κάντε της σουνέττι,

για να τ’ ακούσουνε παντού, Ντόπιοι τζιαι Ευρωπαίοι,

‘πό τούτους ούλλους δαχαμέ, κανείς δεν παραπαίει.

(Σύντομος χαιρετισμός κατά την τελετή υποδοχής Καθηγητών, Μαθητών και Μελών του 2ου Γυμνασίου Χανίων, Κρήτης σήμερα 15/4/2013)