Βράχο βράχο

Βράχο βράχο

(Παραφθορά στίχων:Χάρης Σιαπουτής)

Είναι βαριά η προσφυγιά,                                                                                           είναι πικρά τα χρόνια,

παράπονο η θάλασσα (δις)

εδώ στα ξένα αλώνια. (δις)

Βράχο βράχο τον καημό μου

τον μετράω κι απαυδώ

κι είναι το παράπονο μου

πότε, Μόρφου, θα σε δω. (δις)

Πάρε με θάλασσα πικρή,

πάρε με ως στον κόλπο,

πάρε με στο γαλάζιο σου(δις)

στον δροσερό μου τόπο. (δις)

Βράχο βράχο τον καημό μου

τον μετράω κι απαυδώ

κι είναι το παράπονο μου

πότε, Μόρφου, θα σε δω. (δις)

Πάρε με, για να μην με βρει

στα ξένα πια ο χάρος,

κάνε το κύμα όνειρο, (δις)

αχ Θεέ μου, πόσο βάρος. (δις)

Βράχο βράχο τον καημό μου

τον μετράω κι απαυδώ

κι είναι το παράπονο μου

πότε, Μόρφου, θα σε δω. (δις)

Γίνε αιτία κι αφορμή

να σβήσει πια ο πόνος,

να μην βαδίζω μοναχός, (δις)

στα ξένα να 'μαι μόνος. (δις)

Βράχο βράχο τον καημό μου

τον μετράω κι απαυδώ

κι είναι το παράπονο μου

πότε, Μόρφου, θα σε δω. (δις)

(Τραγούδι: Βράχο βράχο

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου)

Μορφίτισσα

                                                                                                              

 (Μια γραφή του Χάρη Σιαπουτή προσαρμοσμένη                                                  στο τραγούδι «Σαμιώτισσα»)

Μορφίτισσα, Μορφίτισσα,

πότε θα πας στου Μόρφου

χορούς να ρίξεις στο χωριό,

Μορφίτισσα, πόθος κρυφός του κόρφου.

Σαν έρθει η ώρα η καλή 

ελιάς κλαδιά θ' απλώσω

Άγια η ώρα κι η στιγμή,

Μορφίτισσα, σαν θα σε ανταμώσω.

Μορφίτισσα, Μορφίτισσα,

στου Μόρφου σαν θ' αράξεις

στον Άι Μάμα ένα κερί

Μορφίτισσα, να μπεις εσύ ν' ανάψεις.

Της Μόρφου οι πορτοκαλιές

μέσα στα ξένα χέρια

εμπήξαν στην καρδούλα σου,

Μορφίτισσα, σαράντα δυό μαχαίρια.

Θα 'ρθει η ώρα που θα πας

στη γη σου θα γυρίσεις

την προσσφυγιά που πέρασες

Μορφίτισσα, πίσω σου θα αφήσεις.

                                                                                        

ΛΕΥΚΩΣΙΑ - ΚΥΘΡΕΑ

Εν αρχή ήν

η δόμηση

νεόκτιστων κατοικιών

η απομίμηση του μεγάλου ναού

οι πέτρινες σημαίες

τα βαρύγδουπα συνθήματα

Εν αρχή ην 

η αποδόμηση

του περήφανου βουνού

της μαρτυρικής γης

της νότιας πλευράς 

της ψυχής μας

Εν αρχή ην

η αναδόμηση

του σήμερα, του αύριο

του παρόντος και του μέλλοντος 

της ελπίδας, του ονείρου

της πίστης και της αλήθειας

                             

ΤΑ ΤΣΙΑΤΤΙΣΤΑ...ΤΗΣ ΚΟΝΤΡΑΣ Νο 9

Α΄

Γιατί δεν μου ‘πετε τζιαι με, να ‘ρτώ τζιαι ‘γιώ μαζί σας,

χαρκέστε ήταν να ‘τρωα, εγιώ που το φαΐ σας;

Ήταν να φέρω τζιαι εγιώ, κρόμμυα, μανιτάρκα

τζιαι θα ‘ρκουμουν στον Ύψωνα τζιαι θα ‘καμνα τζιαι τσάρκα.

΄Εμεινα μόνος μου εγιώ, να τρώω τζιαι να πίνω,

μα να περνάτε πιο καλά, ευτζιές πολλές σας δίνω.

                                                                        Χάρης Σιαπ.

Αν είσαι άδρωπος τωρά, έλα εις το Κολόσσι,

 φέρε τζιαι το φαούι σου, γιατί εννά μας σώσει!
Επόλλυνε η όρεξη τζιαι σύραμε κουρτέλλαν

τζιαι μείνανε τα πιάτα μας, όφτζιερα, πασαρέλλα.

                                                                        Άνδρος Αρ.

Είπα να κάτσω, για να δω, ΑΠΟΕΛ – ΠΑΡΙ ΣΑΝ ΖΕΡΜΕΝ,

μην με παρεξηγήσετε, να ‘στε καλά, οκ men ?

                                                                       Χάρης Σιαπ.

Β΄

Εψές ήπια τζιαι μέθυσα τζιαι την κκελλέ  μου επόνουν

τζι’ αντίς να πάω έσσω μου επήα στου γειτόνου.

                                                                      Θεόδωρος Θ.

Πού πάλε εν που γύριζες τζιαι γίνηκες στρακόττο;

 Τουλάχιστον στου γείτονα εκέρτισες το Λόττο;

                                                                       Χάρης Σιαπ.

Εξίασα, ρε Χάρη μου, τζιαι έκοψα σε πίσω.

Αλλά τωρά εν ώρα σου να σε καληνυχτίσω.

                                                                     Θεόδωρος Θ.

Να πω πως με εξήασες, θα'ταν το πιο ολίγο

 τζιαι καληνύχτα δεν θα πω, πριν σηκωθώ να φύγω.

                                                                       Χάρης Σιαπ.

Δεν είναι ο έρωτας νερό να πιείς να ξεδιψάσεις.
Είναι φωτιά που η λαύρα τση θα πέσει να σε κάψει.
Γιάντα δεν πίνεις μια ρακή τον πόνο να ξεχάσεις
κι από τση Κρήτης τσι χαρές να πιεις να ξεδιψάσεις

                                                                        Φρόσω Χαραλ.

 Καλά σου λέει κοπελιά, να πάεις εις την Κρήτη,

μα πρόσεχε σαν βκεις ψηλά απά στον Ψηλορείτη.

                                                                        Χάρης Σιαπ.

Ωσάν τον κύκνο όμορφος, γλυκός ωσάν το μέλι
ήντα ‘θελα και μπλέχτηκα στσ' αγάπης σου το τέλι.

                                                                        Φρόσω Χαραλ.

Ο Θοδωρής δεν είν' αυτός εις την φωτογραφία,

 μην σε μπερδεύει, Φρόσω μου, είναι πλαστογραφία.

                                                                        Χάρης Σιαπ.

 Τη λεβεντιά του Θεορή κανένας δεν την έχει
μα και η καλοσύνη του σύνορα δεν κατέχει!

Κατέχω πως δεν ειν' αυτός εις τη φωτογραφία
μα ούτε ‘γω είμαι κοπελιά κι αυτό είν' η ουσία.

                                                                        Φρόσω Χαραλ.

Ο Θοδωρής θα ζύγισε δέκα κιλά κρεμμύδια

τζι’ εμείς οι δκυό παλεύκουμε σαν τ' άγρια τα γίδια

                                                                      Χάρης Σιαπ.

Φίλοι μου πρέπει να σας πω ένα μιάλο σόρρυ.

Μα ο Μορφέας μ’ έβαλεν να ππέσω με το ζόρι.

Φίλοι μου να προσέχετε το αλκοόλ ζαλίζει.

Γι' αλλού εσούνι ξεκινάς και σε λοξοδρομίζει.

                                                                    Θεόδωρος Θ.

Γ΄

Ο Θοδωρής εχάθηκε, να σε υμνολογήσει

τζι' έτσι καλά που τα λαλεί, για σένα να τσιαττίσει.

                                                                      Χάρης Σιαπ.

Με με κουρτίζεις, Χάρη μου, την Ντίνα να υμνήσω,

γιατί εν όμορφη πολλά τζιαι θα την αγαπήσω.

Αν δε το μάθει ε καλά, αλλά α το πισκάσει,

θά ‘ρτει ο συνονόματος τζιαι θα με πασπαλλιάσει.

                                                                      Θεόδωρος Θ.

Δ΄

Άτε πέρκει βρεθεί καμιά, για να σε αγαπήσει,

ας εν τζιαι που το Φέϊσπουκ, πέρκει καμιά δικλήσει,

τζιαι την φτωσιήν καρτούλα σου μ’ αγάπη να στολίσει.

                                                                      Χάρης Σιαπ.

Αν ε για μια ε με κανεί, ρε Χάρη μου, λαλώ σου.

Εγιώνι θέλω εκατόν να με περικυκλώσουν.

                                                                      Θεόδωρος Θ.

Μα τζι’ είσαι είκοσι γρονών, για να τες προλαβαίνεις,

άσε που είσαι σοβαρός, δεν είσαι συ τζιεγκένης.

                                                                      Χάρης Σιαπ.

Έχω ψυσιή του έφηβου, έχω καρκιάν π΄ανάφτει,

τζι' όσες τζιαι να συναχτούν ε να τες κάμω ζάφτι.

                                                                      Θεόδωρος Θ.

Με την ψυσιήν τζιαι την καρκιάν πώς θα τες κάμεις ζάφτι;

Θέλει το πράμαν το μακρύ να πυρπολεί, ν’ ανάφτει.

                                                                      Χάρης Σιαπ.

Αν ε για το καράολο που μου λαλείς, ρε Χάρη,

φκάλλει με ασπροπρόσωπο τζιαι έπαρτο χαπάρι.

                                                                      Θεόδωρος Θ.

Πώς γίνεται, ρε Θοδωρή, χωρίς να περιπαίξω,

αφούτις ο καράολος, σαν βρέξει, βκαίνει έξω.

                                                                      Χάρης Σιαπ.

Πάεννε ππέσε, φίλε μου, σε καρτερά αγκάλη.

Γιατί κανένας δε μπορεί μαζί μου να τα βάλει.

                                                                      Θεόδωρος Θ.

Έτσι ετοιμαζίδικα σου γράφω ‘γιώνι δέκα,

άλλη εν η αιτία σου τζιαι όχι η γεναίκα.

Κάθεται, βλέπει σήριαλ, μαζί σου ‘γιω παλεύκω,

σαν κλείσει τηλεόραση, τότες τζι’ εγιώνι φεύκω.

                                                                      Χάρης Σιαπ.

Τζιαι μέσα τζι' έξω τζιαι ζερβά μα τζιαι δεξιά τρυπώννει.

Όπου τα βρει τα θηλυκά ευτύς τα καμακώννει.

                                                                      Θεόδωρος Θ.

Τωρά μου εξηγήθηκες, γι’ αυτό θα σε αφήσω,

καλό βράδυ σου εύχουμαι, θα σε καληνυχτίσω.

                                                                      Χάρης Σιαπ.

Αν έχεις άλλα όνειρα, καλά θα κάνεις, πνίχτα. 

Τζι' εγιώ τωρά αφήννω σε με ένα καληνύχτα.

                                                                      Θεόδωρος Θ.

Ε΄

Εσού με τηλεπάθεια μπορείς τζιαι ν' αγαπήσεις

τζιαι με τες αναρτήσεις σου κοπέλλες να κερτίσεις.

Με τα λοούδκια που λαλείς εν να μας τες πελλάνεις

τζιαι να βουράς που πίσω τους τζιαι εθ θα τες προφτάνεις.

                                                                      Χάρης Σιαπ.

Ε γεγονός, ρε Χάρη μου, βρίσκω, για να περάσω.

Μα να μου μείνει τζιαι καμιά τωρά πο να γεράσω.

 Γιατ' αν λατσιήσουν ούλλες τους τότες θα κάμνεις χάζι

πο θα μου μείνει ούτε μια κυρία να με σάζει.

                                                                      Θεόδωρος Θ.

ΣΤ΄

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ να φτάσετε τζιαι πάντα με υγεία
όλοι εσείς που βρίσκεστε ακόμα στα σχολεία.
Να δώσεις χαιρετίσματα σε όσους με θυμούνται,
που μνημονεύκουν τ' όνομα, όποτε  δεν βαρκούνται. 

                                                                      Χάρης Σιαπ.

Έσιει δκυο μέρες σκέφτουμαι ίνταλως ν’ απαντήσω

 τζιαι τελικά εσκέφτηκα με τσιαττιστό ν’ αρχίσω.

Σε όσους είδα έδωσα τα σιαιρετίσματά σας,

Καλόν Πάσκαν να έσιετε τζι’ αγάπη στην καρκιά σας.

Τον χρόνον που περάσαμεν μαζίν εις το σκολείο,

ήτανε ο καλλύττερος, εγέμωσα βιβλίο.

                                                                                    Κίκα

Λέω τζι' εγιώ αρρώστησε για έστειλα το λάθος.
Το τσιαττιστό σου τέλειο τζιαι με περίσσιο βάθος.
Να πω δεν συγκινήθηκα, θα 'ταν μεγάλο ψέμα.
Καβάτζι εν που μ' έκαμες, κανείς άλλος που μένα .
Ο εργατικός τζι' ευαίσθητος, όπως ήσουν τζι' εσούνι,
άμα σε παραδέχεται, μ' αρώματα σε λούνει.
Καλές γιορτές σε όλους σας, στην οικογένειά σου
           τζι' όποτε τύχει τζιαι να πιω, θα πίνω στην υγειά σου.                                                                             Χάρης Σιαπ.

Έμμετρες Ευχές Χριστουγεννιάτικες

Φίλοι παλιοί, αγαπητοί, νέοι, διαδικτυακοί

τζιαι μαθητές μου αλλοτινοί, φίλοι εκπαιδευτικοί,

από καρκιάς σας εύχομαι, οι φετινές γιορτές σας,

ευ-Χάρης-τες, ειρηνικές, να ‘ν’ οι καλύτερές σας.

Ξεχάστε τους πολιτικούς, τους οικονομολόγους.

Ξεχάστε τζιαι τους βουλευτές, τους αξιωματούχους,

τους υπουργούς, τους δήμαρχους, μα τζιαι τους τραπεζίτες,

το πώς μας εκατάντησαν ούλλοι μαζί οι αλήτες.

Ξεχάστε τζιαι το Δου Νου Του  τζι’ ούλλους τους Ευρωπαίους,

που καταντήσαν άνεργους πολλούς, παλιούς τζιαι νέους.

Ξεχάστε τους προσωρινά, μην απολησμονείτε

για όσα σας εκάμασιν, όσα μπροστά σας βρείτε.

Τες μέρες τούτων των γιορτών να ‘στε μες στη χαρά σας,

μ’ αυτά που ‘χετε μέσα σας, ο πλούτος τζι’ ο ππαράς σας.

Αυτοί σας θέλουν μίζερους, μέσα στην δυστυχία,

μα πώς να ζήσουν, δεν ξέρουν, διψούν για ευτυχία.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 

ΚΑΙ 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

Τα τσιαττιστά...της κόντρας, Νο 8

Α΄

Μα που είναι οι φίλοι σου να έρτουν να τσιαττίσουν;

 Γιατί δεν έβαλες γυμνή, ούλλοι τους να τσιμπήσουν;

                                                                Χάρης Σιαπ.

Είπα τζι' εγιώνι ο φτωχός να βάλω κάτι άλλο.

Ε μου αρέσκει, Χάρη μου, μόνο γυμνές να βάλλω.

                                                                Θεόδωρος Θ.

Το κάτι άλλο που 'βαλες, το φιλοσοφημένο,

 οι φίλοι το σνομπάρανε, το έχουνε χεσμένο.

                                                                Χάρης Σιαπ.

Νοιώθω ότι τους φίλους μου πρέπει να τους παρτάρω.

Ε πράγματι καλά παιθκιά τζι' εγιώνι τους γουστάρω.

                                                              Θεόδωρος Θ.

Δεν αμφιβάλλω φίλε μου για το καλό ποιό τους,

 μα έπρεπε να 'ταν δαμέ, να πούνε το δικό τους.

                                                             Χάρης Σιαπ.

Β΄

Αν ήμουν ο Θεόδωρος θα τσιάττιζα για σένα

 όχι μονάχα μια φορά, μα παρατεταμένα.

                                                                 Χάρης Σιαπ.

Κουρτίζεις με, Χαρούι μου τζιαι ‘σούνι κάμνεις πίσω.

Νομίζεις θα κομπλάρω ‘γιω ποίημα να της τσιαττίσω;

Εγιώνι είμαι έτοιμος τζιαι να την αγαπήσω.

Έτσι κορούες όμορφες μόνον η Μόρφου φκάλλει.

Είπα το τζιαι της Ντίνας μας πόσιει περίσσια κάλλη.

                                                                     Θεόδωρος Θ.

Είσαι μεγάλος τσιαττιστής, εγιώ δηλώνω πάσο

τζιαι να σε πιάσω δεν μπορώ ούτε τζι' αν ρίξω λάσο.

                                                                    Χάρης Σιαπ.

Δέστε κορούες δε μπορεί μαζί μου να τα βάλει.

Φεύκει τζιαι πάει να κρυφτεί σε γνώριμη αγκάλη.

Όμως εγιώνι μόνος μου θα τζιοιμηθώ και πάλι.

Πράγματι έχουμεν τζι' οι θκυο των τσιαττιστών τη χάρη.

Μα ‘γιώ είμαι καλλύττερος, νομίζω που το Χάρη.

                                                                     Θεόδωρος Θ.

Γιατί δεν του απάντησες για μένα, βρε Νικήτα;

Σαν έλειπα ετσιάττιζε, τις ανθρωπιές του κοίτα.

Δεν φτάνει που τον παίνεψα, του είπα καληνύχτα,

έμεινε τζιαι εκόρτωνε, μονάχος του αλύχτα

πως τάχα μου με ξεπερνά, πως είναι τζιαι ο πρώτος.

Τα τσιαττιστά του που λαλεί, μιας σιηπεθκιάς ο κρότος.

                                                                     Χάρης Σιαπ.

Έκαμε με τζιαι γέλασα ο φίλος μου ο Χάρης.

Έβηξεν τζιαι ενόμισεν εγένην τσιαττιστάρης.

                                                                     Θεόδωρος Θ.

Αλόπως έσιεις όρεξη για είπιες ζιβανία,

μα πρέπει πάλε σύντομα να κάτσεις στα θρανία,

πουν στην δική μου την σχολήν, αυτήν των τσιαττιστάων

τζιαι πάψε να μου απαντάς, ακούς, σε σε μιλάω.

                                                                      Χάρης Σιαπ.

Κρύψε, ρε Χάρη, φίλε μου τζιαι με μιλάς καθόλου.

Τούν’ τα τραούθκια που λαλείς ε τσιαττιστά του κ@λου.

                                                                     Θεόδωρος Θ.

Αγρίεψε, όπως θωρώ, το πράμα, ρε φιλούι,

τζι’ όπως το ξέρεις δεν είμαι, μιτσή κοπελλουρούι.

Αύριο πρόσεξε τζιαμέ, δίπλα μου εις το Costa,

μη γίνεις ολοπούρπουλλος τζι’ εν να σου κάτσω πόστα.

        Μην πεις ότι φοήθηκα, γιατί θα σταματήσω,

την  μάππαν έκατσα να δω τζιαι εν να σ’ αγνοήσω.

                                                                   Χάρης Σιαπ.

Με σφίγγεσαι, ρε Χάρη μου, εμέναν να με φτάσεις.

Που το πολλύν το σφίξιμο χαζίρι να μας κλάσεις.

                                                                     Θεόδωρος Θ.

Ήντα «καλά» που τα λαλείς, ξαπόλα μας αλλόνα,

μ’ αντράπουν λλίον, γράφεις τα σε ξένον αχερώνα.

                                                                    Χάρης Σιαπ.

Εγιώνι εν αντρέπομαι να λέω την αλήθκεια.

Τζιείνοι πρέπει ν' αντρέπουνται, που λένε παραμύθκια.

Εγιώνι, Χάρη, σ' αγαπώ τζιαι θέλω το καλό σου.

Φτάννει να το παραδεχτείς πως είμ' ανώττερος σου.

                                                                     Θεόδωρος Θ.

Μίσιη μου εν αντρέπεσαι τζιαι κάμνεις τον καμπόσο.

Τέτοιες αγάπες δεν θέλω τζιαι άφησ’ τες ωστόσο.

Ανώττερος μου δεν είσαι, μόνον στην ηλικία,

το πιο πολλύν για χάρη σου, δέχομαι ισοπαλία.

                                                                    Χάρης Σιαπ.

Αφούτις εδουλέψαμε στα ίδια σκολεία

 τζιαι σήμμερα επήαμεν βόλτα στην παραλία.

Ε το χαττήρι σου πολλύν, γιατί με δυσκολία,

εν να δεχτώ, ρε Χάρη μου, τούντην ισοπαλία.

                                                                     Θεόδωρος Θ.

Καλώς τζιαι μεσανύχτισε, πρέπει να τζιοιμηθούμεν

τζιαι αν γιουτήσει άλλην φορά, να ξαναλοαρκαστούμεν.

                                                                    Χάρης Σιαπ.