Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ "Παναγιά στη Μόρφου"

Μέρες της Μόρφου οι σημερινές, οδυνηρά νοσταλγικές, αφού όπου    να  ΄ναι γιορτάζει   ο Άγιος Μάμας.                                Πόσες φορές περάσαμε ουσιαστικά από εκείνη την "καμαρούδα-ναό";                                                                                             Το ποίημα του Μόντη το αφιερώνω στους όπου γης Μορφίτες και όχι μόνο:
Η πιο καλή γειτόνισσα
η Παναγιά είν’ η Χρυσοζώνισσα.

Στο τόσο δα σπιτάκι της κλεισμένη

όποτε πας θαν’ πάντα μέσα να προσμένει
να της ανοίξεις την καρδιά σου,
τη λύπη να της πεις και τη χαρά σου
κι απ’ το παλιό της το μανουάλι
να γνέφει «ναι» με το κεφάλι.
Ένα την έχει μοναχά πάντα στενοχωρήσει,
που δεν μπορεί ένα καφεδάκι να σου ψήσει.
Και τις ζεστές του Αυγούστου νύχτες,
που δεν λέει να πάρει τ’ αγεράκι,
βγαίνει κι Αυτή με μια καρέκλα στο σοκάκι
και τα κουτσομπολιά των άλλων τα τρελά
τ’ ακούγει και κρυφά-κρυφά γελά.
‘Ωσπου με το «άντε για ύπνο μας κ’ είν’ η ώρα περασμένη»
σηκώνεται κ’ η Παναγιά
και παίρνει την καρέκλα της και μπαίνει.

Άκουσε την απαγγελία από τον ίδιο τον ποιητή                                       (προτάθηκε δύο φορές για Νόμπελ λογοτεχνίας):

http://www.costasmontis.com/video.html

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

Τάκης Σινόπουλος "Ο Καιόμενος"



[Σημ. Δεν ξέρω αλλά βλέποντας τις μεγάλες πυρκαγιές στην Αττική το μυαλό μου πήγε ανάμεσα στ' άλλα (απώλεια το 1974 του πατρικού σπιτιού, οικολογική καταστροφή...) και στο πιο κάτω ποίημα του Σινόπουλου. Άραγε σε ποιους να το αφιερώσω; Στους παθόντες, στους πυροσβέστες , στους εθελοντές πυροσβέστες, στην εξουσία, στους ευαισθητοποιημένους πολίτες (πχ ποιητές), στους αδιάφορους και παθητικούς πολίτες, στους ...πυρομανείς/πυρπολητές; Σε ποιους;]

Κοιτάχτε! μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν
στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.
Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένoς να παραξενεύομαι.
Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;
Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.
Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.
Γινόταν ήλιος.
Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.
Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.
(Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Μεταίχμιο Β' , 1957)
ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ: http: //zonafos.net/Sinopoulos.pdf

Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

Οδυσσέα Ελύτη " Ο Αύγουστος "


Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Λίνος Κόκοτος & Μιχάλης Τρανουδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ρένα Κουμιώτη

Άκουσέ το: α) http://www.youtube.com/watch?v=9WTjL63r218
β) http://www.youtube.com/watch?v=LF0-flKMy6M

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε
πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε.

Απ΄την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε
κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν΄ανάψουμε.

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

(Συλλογή: ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ εκδ. Ίκαρος 1972)

Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

ΜΟΡΦΟΥ: Η γη μου, η πηγή μου

http://www.youtube.com/watch?v=Q8SaVEfyzS8&feature=channel_page

Πηγή:http://www.youtube.com/user/morfou

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΚΟΚΚΙΝΟΣ: "Ο χρόνος πάντα εκεί"

Ζωγραφίσαμεεικόνες
με λέξεις βουτηγμένες
στα χρόνια εκείνα
που το γέλιο της άνοιξης
ήταν κομμάτιτης ψυχής μας.

Βάλαμεχρώματα
λαμπερά σαν τα μάτια παιδιών
που κρατάνε τη ζωή στη χούφτα τους
κι έχουν τη σιγουριά
πως τα πάντα δικά τους είναι.

Οι θαμπές πινελιές
μέσα από το σήμερα
καθόλου δεν χάλασαν
τη λάμψη απ 'τις ζωγραφιές
καιτις όμορφες στιγμές μας.

Μόνοτις καρδιές μας θόλωσαν
για ότι χάραξε όνειρα που γεννήθηκαν
στην αυλή κάποιου σχολείου
στα στενά δρομάκια της γειτονιάς
και στο άρωμα πορτοκαλανθών τ 'Απρίλι.

Ζωγραφίσαμε εικόνες αγαπημένες
Νέλλη με τα μαύρα μακριά μαλλιά σου
Μάρω με το ίδιο πάντα χαμόγελο
εικόνες που δεν κιτρίνισανποτέ
κι ο χρόνος πάντα εκείμας περιμένει.

Αφιερωμένο στη Νέλλη, τη Μάρω,
το Γιάννη, το Στέλιο
που ξαναβρεθήκαμε στο βλέμμα της Μόρφου.

ΠΗΓΗ:http://and33andreas.blogspot.com/





Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Γιάννη Ποδιναρά "ΜΟΡΦΟΥ 2001"



Φύλλα διάφανα νερά της άμμου
πότισαν τη φυγή μας.
Βυθός του πράσινου κήπου χάραξε
την αφή της θάλασσας.
Πρώτο άγγιγμα παλμοί της ζωής μας
στέρεψαν την κοίτη της λήθης.
Μόρφου, γεφύρι στην καρδιά της ξένης γης.
Μόρφου, γεφύρι στο βαθύ πηγάδι του νόστου.

(Για τούτες τις μέρες του Αυγούστου που μας έδιωξαν μακρυά
και μας πληγώνουν εδώ και 35 χρόνια )