ΤΣΙΑΤΤΙΣΤΑ –ΔΙΣΤΙΧΑ Ή ΔΥΣΤΥΧΑ ΝΟ 16 /ΤΗΣ ΑΦΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ

Δύσκολη μέρα είν’ αυτή μπορεί εγιώ να φύω

να μεν με ξαναδείτε σεις μες τούτο το σχολείο.

 

Αφυπηρέτησα τζιαι ‘γιώ, έσβησα το σχολείο,

την τρόικα «φοβήθηκα» τζι’ είπα τζι’ εγιώ να φύω.

 

Αν έτσι εν να μου κάμνετε, καλλίττερα μαζί σας,

αντί να τρώω τσιαττιστά, ας τρώω το ραφτί σας.

 

Έτσι να κάθεσαι τζιαμέ, να λιώνεις, να υποφέρεις,

τώρα που λείπω ‘γιώ, να δω, αν θα τα καταφέρεις.

 

Εν τζι’ είμαι ‘γιώ αθκειασερός, όπως εσάς τζιει πάνω.

Έχω να τζιοιμηθώ, να φάω τζιαι κάτι παραπάνω,

να πάω βόλτες, θάλασσες, ταξίδκια με τους φίλους,

ας εν τζιαι σ’ έναν λούνα παρκ, να κάμνω ‘γιώ γυρίλους.

 

                            Αλόπως είσαι αδκειανή τζιαι στέλλεις μου προσκλήσεις,

μα τέτοιου είδους πράγματα αλλού να τα τζιυλήσεις.

Να ξέρετε σας σκέφτομαι, θέλ' όμως να ξεφύω,

γλήορην απεξάρτηση, πο τούτα 'γιώ να φύω.

Να το δεχτώ πως τέλειωσαν τούτα τα "παναϋρκα",

όπως τον γύφτον να γυρνώ, να ζω μες στα τσιατήρκα.

Αν εν για να' ρτω μια φορά τζιαι να μεν ξαναέρτω,

ας λείψω 'γιώνι αύριο. Στο λέω δεν θα έρτω.

Την επομένη φεύκω 'γιω τζιαι πάω για ταξίδι,

εν να 'χω γιω πολλές δουλειές τζιαι να 'χω φύγει ήδη.

Ευ-Χαρης-τώ να 'στε καλά, όλοι, που με θυμάστε

τζι' αν είμαι γιώνι μακρυά, φίλοι μου πάντα θα' στε.

 

Περνώντας που τον Ύψωνα να πάω εις την Πάφο

 

εσκέφτηκα, αν θέλετε, να έρτω, για να βάφω.

 

Έχασα τον λοαρκασμό χαρκούμε εν Δευτέρα,

στην Πάτρα εν που πάω ‘γιώ μαζί με την Εταίρα.

 

Μες στα καφέ, τα μαχαζιά της Πάτρας ‘γιω γυρνάω

τζι’ όλο ρωτώ τους φίλους μου, χαρές αν τους κερνάω.

 

Χαίρεται, φίλοι μου, καλοί στο Costa καθισμένοι.

Ο φίλος σας στην Άραξο την πτήση περιμένει,

πουν να τον φέρει γρήγορα στην Κύπρο, στο νησί του,

μα τζιαι στην Πάτραν έφαεν από την σύνταξή του.

 

                                Ευ-χαρης-τώ από καρκιάς είστε καλές, σπουδαίες,

για όσα μου προσφέρατε είστε πολλά γενναίες.

 

Ευ-χαρης-τώ από καρκιάς είστε πολλά σπουδαίοι,

εκτίμηση προσφέρατε τζι’ αγάπη που εμπνέει.

 

Ό,τι τζι’ αν κάμει Τρόικα εσύ δεν θα πεινάσεις,

γιατί ‘σαι ικανή πολλά εις τες συνεστιάσεις,

ωσάν αυτήν π’ οργάνωσες, πολλά ευ-Χαρης-τώ σας.

Καλήν ζωήν να έσιετε, με κάνατε δικό σας.

 

 

Της Δροσούλας αφυπηρέτηση

Δροσούλα τ’ αποφάσισες γλήορα να μας φύεις,

την κρίσην τζιαι την Τρόικα εσύ να αποφύεις.

Άλλη νομίζω η αφορμή τζιαι άλλη η αιτία

τζι’ ας έφυες στα ξαφνικά τζι’ αφήκες τα θρανία.

Χρόνια πολλά εδούλεψες, χρόνια τριάντα δύο

τζι’ έκλεισες την καριέρα σου μες τούτο το σχολείο.

Σ΄όλους τζιαι σ΄όλα έρκεται κάποτε ένα τέλος

τζιαι σημαδεύκει την ζωήν με το δικό του βέλος.

Να ‘σαι πολλά χαρούμενη, ήσυχη τζιαι ωραία,

το χρέος σου το έκανες με μαθητές παρέα.

Με ήσυχη συνείδηση, με καθαρή καρδία

εμόρφωσες, εδίδαξες, χωρίς κοροϊδία.

Το έβλεπα που το πρωί, που ‘τρεχες να προλάβεις

έννοιες, δουλειές, προβλήματα εσύ να αναλάβεις.

Σιέρκα τζιαι πόδκια τζιαι ο νους μαζίν συγκατοικούσαν

τζι’ ούλλα μαζίν ετρέχασιν τζι’ ούλλα μαζίν βουρούσαν.

Βέγγο, γι’ αυτό σε είπανε οι πρώην μαθητές σου,

που έτρεχες συνέχεια, πάντα για τες δουλειές σου.

Έτρεχες στον διάδρομον, σε αίθουσες, σε τάξεις

τζι’ αν λέω τώρα ψέματα, τίποτα μεν μου τάξεις.

Τα πάντα επρολάβαινες, έγκαιρα τζιαι στην ώρα,

γι΄ αυτό εσύ μας έλειψες, εγιώ στο λέω τώρα.

Μακάρι να ‘χα μόνον δκυο Δροσούλες στο σχολείο

παρά δέκα καθηγητές που με ρωτούν να φύω.

Αειθαλής, ευκίνητη τζιαι ζωντανή τζι’ ωραία

όποτε συ μας πεθυμάς να ‘ρκεσαι για παρέα.

Σβελτάδα μα τζιαι όρεξη, είσιες πολλή, καμπόση

 τζι’ ελπίζω να μας άφηκες, καμιά μιάλη δόση.

Που το πρωί εν που ‘ρκεσουν τζι’ έφευκες τελευταία,

εργατική τζιαι συνεπής, τζιαι δυνατή, γενναία.

Τσεκούρι ήταν τα λόγια σου τζι’ ας πόναγαν λιγάκι

τζι’ αν τώρα λέω ψέματα, να μεν με λεν Χαράκη.

Κάποιοι σε παρεξήγησαν, που δεν καταλαβαίναν,

που δεν μπορούσανε με σε, μαζί να παραβγαίναν.

Τζι’ ευαισθησίες κάμποσες, κάποτε συγκινήσου

σαν σ’ έπιανε παράπονο, τώρα απομακρύσου.

Μαστόρισσα ήσουν καλή στα γράμματα, στα κέικ

μα ήρτε τώρα ο καιρός για ένα μεγάλο μπρέικ.

Πομούσουρα, παράπονα, πολλά εννά γλυτώσεις,

τες συνεδρίες, τες γιορτές, να πας να παραχώσεις.

Να ησυχάσεις γλήορα που τουν την φασαρία,

που ούλλα τα προβλήματα που ‘χουσιν τα σχολεία.

Αποτοξίνωση καλήν πρώτα εσού να κάμεις,

τζι’ όσα δεν πρόλαβες πιο πριν, τώρα να το προκάμεις.

Να ζήσεις, να γεράσεις, να δεις τζιαι τη ζωή σου,

να κάμνεις ό,τι θες, εσύ, με την παραδοχή σου.

 Να τρώεις τζιαι την σύνταξή, να φας τζιαι το εφάπαξ

να ζήσεις σαν βασίλισσα τζι’ ο σύζυγος σου άναξ.

Να πάεις τώρα στο καλό, να έχεις την ευτζιή μας

τζιαι ξέρε το εσύ καλά, θα ‘σαι στην προσευχή μας.