Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Έμμετρες Ευχές Χριστουγεννιάτικες

Φίλοι παλιοί, αγαπητοί, νέοι, διαδικτυακοί
τζιαι μαθητές μου αλλοτινοί, φίλοι εκπαιδευτικοί,
από καρκιάς σας εύχομαι, οι φετινές γιορτές σας,
ευ-Χάρης-τες, ειρηνικές, να ‘ν’ οι καλύτερές σας.

Ξεχάστε τους πολιτικούς, τους οικονομολόγους.
Ξεχάστε τζιαι τους βουλευτές, τους αξιωματούχους,
τους υπουργούς, τους δήμαρχους, μα τζιαι τους τραπεζίτες,
το πώς μας εκατάντησαν ούλλοι μαζί οι αλήτες.

Ξεχάστε τζιαι το Δου Νου Του  τζι’ ούλλους τους Ευρωπαίους,
που καταντήσαν άνεργους πολλούς, παλιούς τζιαι νέους.
Ξεχάστε τους προσωρινά, μην απολησμονείτε
για όσα σας εκάμασιν, όσα μπροστά σας βρείτε.

Τες μέρες τούτων των γιορτών να ‘στε μες στη χαρά σας,
μ’ αυτά που ‘χετε μέσα σας, ο πλούτος τζι’ ο ππαράς σας.
Αυτοί σας θέλουν μίζερους, μέσα στην δυστυχία,
μα πώς να ζήσουν, δεν ξέρουν, διψούν για ευτυχία.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 
ΚΑΙ 
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!


Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Τα τσιαττιστά...της κόντρας, Νο 8

Α΄
Μα που είναι οι φίλοι σου να έρτουν να τσιαττίσουν;
 Γιατί δεν έβαλες γυμνή, ούλλοι τους να τσιμπήσουν;
                                                                Χάρης Σιαπ.

Είπα τζι' εγιώνι ο φτωχός να βάλω κάτι άλλο.
Ε μου αρέσκει, Χάρη μου, μόνο γυμνές να βάλλω.
                                                                Θεόδωρος Θ.

Το κάτι άλλο που 'βαλες, το φιλοσοφημένο,
 οι φίλοι το σνομπάρανε, το έχουνε χεσμένο.
                                                                Χάρης Σιαπ.

Νοιώθω ότι τους φίλους μου πρέπει να τους παρτάρω.
Ε πράγματι καλά παιθκιά τζι' εγιώνι τους γουστάρω.
                                                              Θεόδωρος Θ.

Δεν αμφιβάλλω φίλε μου για το καλό ποιό τους,
 μα έπρεπε να 'ταν δαμέ, να πούνε το δικό τους.
                                                             Χάρης Σιαπ.

Β΄
Αν ήμουν ο Θεόδωρος θα τσιάττιζα για σένα
 όχι μονάχα μια φορά, μα παρατεταμένα.
                                                                 Χάρης Σιαπ.

Κουρτίζεις με, Χαρούι μου τζιαι ‘σούνι κάμνεις πίσω.
Νομίζεις θα κομπλάρω ‘γιω ποίημα να της τσιαττίσω;
Εγιώνι είμαι έτοιμος τζιαι να την αγαπήσω.
Έτσι κορούες όμορφες μόνον η Μόρφου φκάλλει.
Είπα το τζιαι της Ντίνας μας πόσιει περίσσια κάλλη.
                                                                     Θεόδωρος Θ.

Είσαι μεγάλος τσιαττιστής, εγιώ δηλώνω πάσο
τζιαι να σε πιάσω δεν μπορώ ούτε τζι' αν ρίξω λάσο.
                                                                    Χάρης Σιαπ.

Δέστε κορούες δε μπορεί μαζί μου να τα βάλει.
Φεύκει τζιαι πάει να κρυφτεί σε γνώριμη αγκάλη.
Όμως εγιώνι μόνος μου θα τζιοιμηθώ και πάλι.
Πράγματι έχουμεν τζι' οι θκυο των τσιαττιστών τη χάρη.
Μα ‘γιώ είμαι καλλύττερος, νομίζω που το Χάρη.
                                                                     Θεόδωρος Θ.

Γιατί δεν του απάντησες για μένα, βρε Νικήτα;
Σαν έλειπα ετσιάττιζε, τις ανθρωπιές του κοίτα.
Δεν φτάνει που τον παίνεψα, του είπα καληνύχτα,
έμεινε τζιαι εκόρτωνε, μονάχος του αλύχτα
πως τάχα μου με ξεπερνά, πως είναι τζιαι ο πρώτος.
Τα τσιαττιστά του που λαλεί, μιας σιηπεθκιάς ο κρότος.
                                                                     Χάρης Σιαπ.

Έκαμε με τζιαι γέλασα ο φίλος μου ο Χάρης.
Έβηξεν τζιαι ενόμισεν εγένην τσιαττιστάρης.
                                                                     Θεόδωρος Θ.

Αλόπως έσιεις όρεξη για είπιες ζιβανία,
μα πρέπει πάλε σύντομα να κάτσεις στα θρανία,
πουν στην δική μου την σχολήν, αυτήν των τσιαττιστάων
τζιαι πάψε να μου απαντάς, ακούς, σε σε μιλάω.
                                                                      Χάρης Σιαπ.

Κρύψε, ρε Χάρη, φίλε μου τζιαι με μιλάς καθόλου.
Τούν’ τα τραούθκια που λαλείς ε τσιαττιστά του κ@λου.
                                                                     Θεόδωρος Θ.

Αγρίεψε, όπως θωρώ, το πράμα, ρε φιλούι,
τζι’ όπως το ξέρεις δεν είμαι, μιτσή κοπελλουρούι.
Αύριο πρόσεξε τζιαμέ, δίπλα μου εις το Costa,
μη γίνεις ολοπούρπουλλος τζι’ εν να σου κάτσω πόστα.
        Μην πεις ότι φοήθηκα, γιατί θα σταματήσω,
την  μάππαν έκατσα να δω τζιαι εν να σ’ αγνοήσω.
                                                                   Χάρης Σιαπ.

Με σφίγγεσαι, ρε Χάρη μου, εμέναν να με φτάσεις.
Που το πολλύν το σφίξιμο χαζίρι να μας κλάσεις.
                                                                     Θεόδωρος Θ.

Ήντα «καλά» που τα λαλείς, ξαπόλα μας αλλόνα,
μ’ αντράπουν λλίον, γράφεις τα σε ξένον αχερώνα.
                                                                    Χάρης Σιαπ.

Εγιώνι εν αντρέπομαι να λέω την αλήθκεια.
Τζιείνοι πρέπει ν' αντρέπουνται, που λένε παραμύθκια.
Εγιώνι, Χάρη, σ' αγαπώ τζιαι θέλω το καλό σου.
Φτάννει να το παραδεχτείς πως είμ' ανώττερος σου.
                                                                     Θεόδωρος Θ.

Μίσιη μου εν αντρέπεσαι τζιαι κάμνεις τον καμπόσο.
Τέτοιες αγάπες δεν θέλω τζιαι άφησ’ τες ωστόσο.
Ανώττερος μου δεν είσαι, μόνον στην ηλικία,
το πιο πολλύν για χάρη σου, δέχομαι ισοπαλία.
                                                                    Χάρης Σιαπ.

Αφούτις εδουλέψαμε στα ίδια σκολεία
 τζιαι σήμμερα επήαμεν βόλτα στην παραλία.
Ε το χαττήρι σου πολλύν, γιατί με δυσκολία,
εν να δεχτώ, ρε Χάρη μου, τούντην ισοπαλία.
                                                                     Θεόδωρος Θ.

Καλώς τζιαι μεσανύχτισε, πρέπει να τζιοιμηθούμεν
τζιαι αν γιουτήσει άλλην φορά, να ξαναλοαρκαστούμεν.
                                                                    Χάρης Σιαπ.