Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

ΤΑ ΔΙΣΤΙΧΑ/ΤΣΙΑΤΤΙΣΤΑ ... ΤΟΥ ΜΩΛΟΥ, ΛΕΜΕΣΟΥ

                                      
              Η ζυγαριά μου μ’ έδειξε στα εκατόν κιλά,
στον Μώλο θενά περπατήσω να γίνω πιο καλά.

Τι κι αν πήγες ή δεν πήγες...εγώ σε περπατάω
τζι’ αν εις τον Μώλο θες να ‘ρθεις, ξύπνα! Εσέ ρωτάω. 

Στον Μώλον έχει όμορφες, αλλοδαπές τζιαι ντόπιες,
όχι του Costa οι κοπελιές που είναι σκέτες κόπιες. 

Στον Μώλον εν να βρίσκομαι να περπατώ μονάχος
τζι’ όταν τ’ αποφασίσετε, ελάτε δίχως άγχος. 

Στον Μώλον τώρα περπατώ, μονάχος μου πηγαίνω
και μες  στην θάλασσα συχνά, νομίζω, μπαίνω-βγαίνω. 

Οι μετανάστες που πολλούς εν που κατηγορούνται,
μα της πατρίδας τις χαρές δεν τις αποποιούνται.
Τους βλέπω πως κοιτάζουνε στον Μώλον τα καράβια,
την νοσταλγία τους θωρώ στα μάτια τους τα άδεια,
τον πόθον πο ’χουν στην καρδιά, τονε αναγνωρίζω,
την τύχη τους την άδικη εγώ δεν την ορίζω.

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Θύμησες....


Συχνά σαν σ΄ονειρεύομαι πόλη αγαπημένη
ο νους μου λες τζιαι σταματά, σε σένα πάντα μένει.
Μου ΄φάνην πως εβάδιζα στην πόλη μου  μονάχος
της Μόρφου λες τζιαι ήμουνα ο πρώτος μονομάχος.

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

ΔΙΣΤΙΧΑ, ΤΣΙΑΤΤΙΣΤΑ ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ (ΜΕΡΟΣ Β΄)

Το ευ-Χαρης-τώ θα γράφεται

με τρεις μονάχα λέξεις

(ΜΕΡΟΣ Β΄)

ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Τζι’  αν πάω στους καθηγητές, που εν εκατό περίπου
θα πήγαινα για χάρη τους  στη γέφυρα του Ευρίπου

Τσιαττίσματα για όλους σας εν εύκολο να κάμω
μα εν να πολλά κουραστικό τζιαι ποιον εν να προκάμω;

Εν να τσιαττίσω μοναχά για δκυο καθηγητές μας
που ήξερα από  παλιά τζι’ εν  μες στο σύλλογό μας.

Τζειν΄τα μοδάτα, τα καλά,τα όμορφα, τζι΄ ωραία,
τζι’ οι τοίχοι το φωνάζουσιν πως τα φορούσ’ η Ρέα.

Ολημερίς ερχότανε μ’ ωραία ρουχαλάκια
μπουτίκ ν’ ανοίξει τώρα πια με trendy φουστανάκια

Ο άλλος ο Κυπριανός, καλό παιδί τζιαι πρώτο
σαν τον γνωρίσεις για καλά εκέρδισες το λόττο.

Μπορεί τζιαι να διαφωνείς με τις ιδέες πο΄σhιει,
να είσαι πάντα έτοιμος, μήπως σε πιάσει η απόχη.

ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ
Κάθε φορά που έμπαινα στις τέσσερις τις κούκλες
μαλλάκια, θεέ μου, να ΄βκαλα, θα τα ΄κανα με μπούκλες.

Μία φορά δεν γκρίνιαξαν τα τέσσερα κορίτσια,
στο πέτο μου θα τα ΄βαζα, αν ήτανε λιλίτσια.

Καλές τζιαι χαμογελαστές οι τέσσερις κουκλάρες,
σ’ όσους με μεταθέσανε, θα βάζουνε κατάρες.

ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΤΖΙΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Χαρές εν πόσhιει η ζωή,χαρές τζιαι τ΄όνομά μου.
Μα παν΄απ΄όλα πιο πολύ, οι φίλοι που ΄ν΄κοντά μου.

Πολλά πολλά ευ-Χαρης-τώ σ’ όλους εσάς χρωστάω
τζιαι να ΄σαστε όλοι καλά, θενά παρακαλάω.

Τζιαι να περνάτε πιο καλά, δε θα παραπονιέμαι,
γιατί που την αγάπη σας, εγώ  θεν να κρατιέμαι.

 Αγία Φύλα, 30/6/2011 

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

ΔΙΣΤΙΧΑ, ΤΣΙΑΤΤΙΣΤΑ ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ (ΜΕΡΟΣ Α΄)


Το ευ-Χαρης-τώ θα γράφεται
 με τρεις μονάχα λέξεις
(ΜΕΡΟΣ Α΄)
Εγώ δεν ήθελα ποττέ να σηκωθώ, να φύω
αλλ’ ήθελα μ’ όλους εσάς να μείνω ακόμα λλίο
Τρία χρονάκια μου ’μειναν να φτάσω τα εξήντα
τζιαι ’γιώ στο λέω καθαρά, τώρα που φεύκω ίντα; 

Που θαχαμέ ενόμιζα πως θ’  αφυπηρετούσα
γιατί μες τούτο το σχολειό, σαν όνειρο… εζούσα.

 Το πώς εκαλοπέρασα μου φαίνεται στα πάχη
γιατί κάποιοι που σας, εδώ, μου διώχνατε τα άγχη. 

Τζι’  όλοι εσείς που κάθεστε, ακόμα τζιαι στον τοίχο
λίγο πολύ συμβάλατε, εγώ για να πετύχω. 

γι’  αυτό θελώ παρά πολύ να σας ευ-Χαρης-τήσω,
μ’  αφήστε μου τους εκλεκτούς να σας τους παραστήσω. 

ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ

Τζιαι πρώτα ο Διευθυντής σύμβουλος, παραστάτης,
εστάθηκε πρώτα για με σπουδαίος συνεργάτης. 

Καλός τζιαι εις τα τσιαττιστά, μα μένα δεν με φτάνει
τζιαι σαν βρεθώ στο Όμοδος με ρόδα να με ράνει.

ΤΩΝ ΒΟΗΘΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ Α΄

Ύστερα ο Στυλιανός μαζί τζι  η Γεωργία
εκάμαμε τζιαι νόμιζα πώς είχα πόδκια τρία.

Δεν έχω εγώ παράπονο, ήταν καλοί τζι’ οι δύο
τζι’ αν έκαμνα τζιαι κριτική, θα παίρναν το βραβείο.

ΤΩΝ ΒΟΗΘΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ

Όλοι οι άλλοι βοηθοί, νεοιδωμένοι τζιαι γνωστοί
πρώτοι μες τις επιτροπές, ακούραστοι τζιαι δυνατοί.
Αθόρυβα εργάζουνταν, χωρίς να μ’ ενοχλήσουν,
χωρίς καμία πρόθεση για να με μηδενίσουν. 

 
τζιαι φαίνετουν πως κάθουμουν,  με το ’να πας στο άλλο,
τζι΄αν το πιστεύκεις συ αυτό, να ’βκαλλες, φίλε, κάλλο. 

Θα κάμω μια εξαίρεση, για συνεργάτες δύο
τζι’ όλοι οι άλλοι βοηθοί κάμετε κράτει λλίο. 

Της Νεοκλέους πάρτε την ακμή αλλά τζιαι τη σβελτάδα
τζιειν της Μαρίας εννοώ, τζιαι κάντε τα λαμπάδα. 

Μαζί εκάμαμε πολλά, ετρέχε πάνω κάτω
τζι’ αν δεν ήταν αυτή κοντά, θα ήμουν εις τον πάτο. 

Το ήθος της Χατζηστυλλής μα τζιαι την καλοσύνη
στο λέω θα το ζήλευε η κάθε δεσποσύνη. 

Αθόρυβη τζι’ εργατική, λες τζι’ ήταν πας στην πρίζα,
πάρτε της τα γνωρίσματα τζιαι κάντε τα κορνίζα. 

Με όσους  συνεργάστηκα, έστω τζιαι κάτι λλίον
θα τρώω στην υγεία τους ακόμα τζιαι κρομμύον.