ΔΙΣΤΙΧΑ, ΤΣΙΑΤΤΙΣΤΑ ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ (ΜΕΡΟΣ Α΄)

Το ευ-Χαρης-τώ θα γράφεται

 με τρεις μονάχα λέξεις

(ΜΕΡΟΣ Α΄)

Εγώ δεν ήθελα ποττέ να σηκωθώ, να φύω

αλλ’ ήθελα μ’ όλους εσάς να μείνω ακόμα λλίο

Τρία χρονάκια μου ’μειναν να φτάσω τα εξήντα

τζιαι ’γιώ στο λέω καθαρά, τώρα που φεύκω ίντα; 

Που θαχαμέ ενόμιζα πως θ’  αφυπηρετούσα

γιατί μες τούτο το σχολειό, σαν όνειρο… εζούσα.

 Το πώς εκαλοπέρασα μου φαίνεται στα πάχη

γιατί κάποιοι που σας, εδώ, μου διώχνατε τα άγχη. 

Τζι’  όλοι εσείς που κάθεστε, ακόμα τζιαι στον τοίχο

λίγο πολύ συμβάλατε, εγώ για να πετύχω. 

γι’  αυτό θελώ παρά πολύ να σας ευ-Χαρης-τήσω,

μ’  αφήστε μου τους εκλεκτούς να σας τους παραστήσω. 

ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ

Τζιαι πρώτα ο Διευθυντής σύμβουλος, παραστάτης,

εστάθηκε πρώτα για με σπουδαίος συνεργάτης. 

Καλός τζιαι εις τα τσιαττιστά, μα μένα δεν με φτάνει

τζιαι σαν βρεθώ στο Όμοδος με ρόδα να με ράνει.

ΤΩΝ ΒΟΗΘΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ Α΄

Ύστερα ο Στυλιανός μαζί τζι  η Γεωργία

εκάμαμε τζιαι νόμιζα πώς είχα πόδκια τρία.

Δεν έχω εγώ παράπονο, ήταν καλοί τζι’ οι δύο

τζι’ αν έκαμνα τζιαι κριτική, θα παίρναν το βραβείο.

ΤΩΝ ΒΟΗΘΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ

Όλοι οι άλλοι βοηθοί, νεοιδωμένοι τζιαι γνωστοί

πρώτοι μες τις επιτροπές, ακούραστοι τζιαι δυνατοί.

Αθόρυβα εργάζουνταν, χωρίς να μ’ ενοχλήσουν,

χωρίς καμία πρόθεση για να με μηδενίσουν. 

 

τζιαι φαίνετουν πως κάθουμουν,  με το ’να πας στο άλλο,

τζι΄αν το πιστεύκεις συ αυτό, να ’βκαλλες, φίλε, κάλλο. 

Θα κάμω μια εξαίρεση, για συνεργάτες δύο

τζι’ όλοι οι άλλοι βοηθοί κάμετε κράτει λλίο. 

Της Νεοκλέους πάρτε την ακμή αλλά τζιαι τη σβελτάδα

τζιειν της Μαρίας εννοώ, τζιαι κάντε τα λαμπάδα. 

Μαζί εκάμαμε πολλά, ετρέχε πάνω κάτω

τζι’ αν δεν ήταν αυτή κοντά, θα ήμουν εις τον πάτο. 

Το ήθος της Χατζηστυλλής μα τζιαι την καλοσύνη

στο λέω θα το ζήλευε η κάθε δεσποσύνη. 

Αθόρυβη τζι’ εργατική, λες τζι’ ήταν πας στην πρίζα,

πάρτε της τα γνωρίσματα τζιαι κάντε τα κορνίζα. 

Με όσους  συνεργάστηκα, έστω τζιαι κάτι λλίον

θα τρώω στην υγεία τους ακόμα τζιαι κρομμύον.