ΕΛΛΗ ΠΑΙΟΝΙΔΟΥ '' Απολογισμός ''

Το νεογνό ροδάκινο χνούδιασε ντροπαλά.
Την τρυφερή του χούφτα σφίγγει
στην κληματαριά το πρώτο φύλλο.
Μάρτιος κιόλας.

Δήμευσαν τη ζωή μου σε υπαίθριαν αγορά
κι εγώ παθητικός θεατής ανιαρών
κι ανίερων συναλλαγών στην τρίτη θέση.

Τώρα εκπρόθεσμα διεκδικώ χαμόγελα
με κάλπικα που μου αποσπάσανε νομίσματα
(αμάλγαμα πίστης και πειθαρχίας).

Θα επιστρέψω, οφειλέτης τυπικός,
λιωμένα χρόνια, χάρτινα φτερά
λέξεις ασπόνδυλες και ένοχες σιωπές.

Νέα Υόρκη, 1992
Λεμεσός, 1997

(Έλλη Παιονίδου, "Διαδρομές" εκδόσεις Ιωλκός,

Αθήνα 1997)

Μυρωδιά Καλοκαιριού

Στίχοι: Μάνος Ξυδούς Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου
Άλλες ερμηνείες: Μπάμπης Στόκας & Σωτηρία Λεονάρδου ( Ντουέτο )

Πάνω στα χέρια σου ακούμπησα πετράδι
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ' τις ακτές
που τόσα χρόνια σαν μαΐστρος με ταράζει
όταν ψαρεύω στ' ανοιχτά κούφιες χαρές.

Έριξες άγκυρα σαν όλες τις φρεγάδες
ξέσπασε θύελλα απ' τον τρελό βοριά
σε ουράνιο τόξο που μπερδεύτηκε στις λάσπες
αναζητούσες μια καινούρια πυρκαγιά.

Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπη
στον άλλο κόσμο τι θα βρεις...
θα είσαι μπλεγμένος με καινούριο εφιάλτη
εδώ αρχίζει και τελειώνει η ζωή.

Στοιχειά του ουρανού γλεντάνε το κορμί μου
και το ποτίζουν ερμαφρόδιτη ηδονή,
με ένα κασόνι ταξιδεύουν την ψυχή μου
πάνω σε κύματα του πρέπει και του μη.

Λοιπόν το μόνο που μου μένει να σου δώσω
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ' τις ακτές.
ήσουν παρένθεση που με έκανε να νιώσω
πως ό,τι φεύγει όλο γυρίζει από το χτες.

ΤΣΙΑΤΤΙΣΤΑ -Τα Δίστιχα ή ...Δύστυχα μου No 1*

* μηνύματα που έστειλα κατά περιόδους με το κινητό τηλέφωνο

1. Του κινητού 
Στο μήνυμα με πρόλαβες, γιατί ήμουν μεθυσμένος,
το κινητό μου έχασα, ήμουνα ζαλισμένος.

Ψάχνεις με στο τηλέφωνο την ώρα που τζιοιμούμαι,
ξέρε πως δεν τα παρατώ τζιαι σένανε θυμούμαι.

Με sms τζιαι τσιαττιστά(=δίστιχα) είπα να σε προλάβω
πρώτος εγώ να ευχηθώ, προτού το sms σου λάβω.

Προσπαθώ τζιαι δεν μπορώ τηλέφωνο να πάρω,
μαζί με τις ευχές θα μάθω το τσιγάρο.

Μια και καθυστέρησα, για να σου απαντήσω,
όσες ευχές μου στείλανε σε σε(=σένα) θα τις χαρίσω.

2. Του Κουρίου
Στο Κούριο ευρίσκομαι μονάχος και φραπέ-ρω,
Αν συνεχίσω να ‘μαι μόνος μου, ακόμα δεν το ξέρω.

Η θάλασσα είναι πολύ καλή και ήσυχη λαλώ σας,
ελάτε εις το Κούριο μαζί με τα μαγιό σας.

Κορμιά εφηβικά ή γερασμένα ξαπλώνουν στην άμμο τη ζεστή,
όποιος στο Κούριο σα θα ‘ρθει, σίγουρα όλα θα τα δει.

Εφτά με δέκα μάθε το, στο λέω να το ξέρεις
αύριο στο Κούριο τα σάντουιτς να φέρεις.

Επήα τζι ήρτα δκυό φορές, τζι ακόμα περιμένω,
ήθελα να ‘ξερα πολύ, τι άλλο ν’ αναμένω.

Σήμερα το αισθάνομαι πως θα αιφνιδιαστώ,
τους φίλους μου αντί στο Costa στο Κούριο τους δω.

Στο Κούριο θα ΄ρθεις το τραπεζάκι να κρατήσω
ή θέλεις πάραυτα να φύγω να τ’ αφήσω.

3. Των γιορτών

Απ’ το στενό σου έρεξα(=πέρασα) να δω τον οβελία,
τζι’ οι γείτονες μου είπασι πως πήγες στου ...Ηλία.

Το δένδρο που στολίσαμε έχει πευκοβελόνες
πολλά να ‘ναι τα πλούτη σας, ν’ αντέξουν στους αιώνες.

Δένδρο χριστουγεννιάτικο μ’ ευχές το ‘χω στολίσει,
ο νέος χρόνος που θα ‘ρθει, χαρές να σας γεμίσει.

‘Οσες ευχές μου στείλανε σε σας θα τις χαρίσω,
τζιαι να περνάτε πιο καλά, δε θα διαφωνήσω.

Με sms και με μηνύματα τρέχω, για να προλάβω,
Το γιορτάρη φίλο μου χωρίς τον αστρολάβο.

Κάποιος γιορτάζει απ’ την παρέα κι όλοι λυπούνται που δε θα ‘ναι ‘κει,
κι όλοι ρωτούν για ποιον Ανδρέα και ‘μεις τους λέμε...ο τουμπεκί.
4. Των φίλων
 
Τρίτη, Τετάρτη δεν μπορώ σουβλάκι εγώ να φάω,
Δευτέρα, Πέμπτη αν το θες, μαζί σου εγώ θα πάω.

Υπάρχεις, ζεις, κυκλοφορείς, συχνά διερωτούμαι,
πού πήγες και εχάθηκες τζι’ ακόμα να βρεθούμε.

Τα λόγια σου φίλε μου εν σκέττο σκορπολόι,
άφησε την κηπουρική και πιάσε κομπολόι.

Τώρα το παραδέχτηκα πως είχα εγώ το λάθος,
τζιαι της ποιητικής εσύ έχεις το πάθος,
γι’ αυτό και τα ξαπόλυσα, μαζί σου δε τα βάζω,
καλύτερα μες τα βιβλία μου να κάτσω να διαβάζω