(Χαιρετισμός του Δ/ντή Γυμνασίου Ύψωνα)
Στον κόσμο υπάρχουσιν νησιά, μιτσιά μα τζιαι μιάλα,
η Κρήτη η πιο ξεχωριστή που ‘ σιει τα ούλλα μάλα,
για τα μνημεία τα πολλά, τα όμορφα τοπία,
που ως τζιαι η ιστορία της μοιάζει με ουτοπία.
Ομόαιμα, ομόγλωσσα, αδέλφια μας στην Κρήτη,
σαν δίδυμα φατσάρουμε, μιας γυναικός η κοίτη.
Ήρταμεν, για να πάρουμε την λεβεντιά της Κρήτης
τζιαι την ζεστή την αγκαλιά που ’σιει ο Ψηλορείτης.
Να δούμε, να θαυμάσουμε τζιαι της Κνωσού τα μέρη,
να δούμεν που το σήμερα πόσο θα διαφέρει.
Το Ηράκλειο, το Ρέθυμνο τζι’ ούλλες οι άλλες πόλεις
δεν ξεπερνούσιν τα Χανιά, την αρκοντιά της πόλης.
Σπουδαίους άνδρες έσιετε, όπως ο Βενιζέλος,
που στους οχτρούς του κάρφωσε τζιειν το δικό του βέλος
τζιαι έμεινε αθάνατος, σπουδαίος κυβερνήτης
που δόξασε τα χώματα τα ιερά της Κρήτης.
Τζιαι Καζαντζάκη έσιετε, που τίμησε τον τόπο,
που έκατσεν τζιαι έγραψεν με τον δικό του τρόπο.
Τζιαι τι να πω για τα γνωστά, τον Ομαλόν, τ’ Αρκάδιν,
την τσικουδιά που έσιετε, το κρητικόν το λάδιν.
Αγώνες δώκετε πολλούς σε πόλεμο τζι’ ειρήνη
τζι’ ανθίσασιν στον τόπο σας της λεβεντιάς οι κρίνοι.
Ήρταμεν, για να πάρουμε δύναμην τζιαι αγάπη
τζι’ εμείς σας ορκιζούμαστε, βάλλουμε τζιαι ζιννάπι
πως θα σταθούμεν δυνατοί τζι’ εννά σας μιμηθούμε,
στην τουρκική την κατοχή πως θα αντισταθούμε,
ώσπου να κάνει ξαστεριά, ώσπου να βλεφαρίσει,
ώσπου τζιαι εις την Κύπρο μας η λευτεριά ν’ ανθίσει.
Αδέλφια μας, των Κρητικών καμάρι τζιαι στολίδι,
υποδοχή μας κάμνετε τζιαι συγκινούμαι ήδη.
Μαζίν ανταμωθήκαμε τζιαι σας ευκαριστούμε,
είθε να δώσει ο θεός να μεν ’ποχωριστούμε.
Να συνεχίσουμε μαζί, να προχωρούμ’ αντάμα
τζιαι με την Κύπρο λεύτερη ας κάμουμε το τάμα,
πως θεν να ρθείτε στο νησί μ’ αφτούμενες τες δάδες,
