Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ...


Σχέδιο μαθητών της Διανέλλειου Τεχνικής Σχολής Λάρνακας, 1990

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΚ ΒΑΘΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
ΑΓΑΠΗ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑ, ΑΝΕΥ ΚΟΡΟΪΔΙΑΣ
Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΝΑ ΡΘΕΙ ΝΩΡΙΣ, ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ .... ΤΗΝ ΑΓΙΑ
ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ..... ΥΓΕΙΑ
Ο ....ΑΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΝΑ ΡΘΕΙ, ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΦΕΡΕΙ
ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΤΟ ... ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο,ΤΙ ΣΥΜΦΕΡΕΙ


Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

Θυμήσου αύριο...


Θυμήσου αύριο την Κυριακή, 27 Δεκεμβρίου 2009 και ώρα 15.30 στην Πλατεία Ελευθερίας την αντιφασιστική – αντιρατσιστική πορεία




ΤΖΙΒΑΕΡΙ (= Θησαυρέ μου)
(από τα τουρκ. Cevahir=πολύτιμος λίθος)
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό



Αχ! Η ξενιτιά το χαίρεται,
τζιβαέρι μου,
το μοσχολούλουδο μου
σιγανά και ταπεινά.

Αχ! Εγώ ήμουνα που το ‘στειλα,
τζιβαέρι μου,
με θέλημα δικό μου,
σιγανά πατώ στην γη.
Αχ! Πανάθεμά σε ξενιτιά,
τζιβαέρι μου,
εσέ και τα καλά σου,
σιγανά και ταπεινά.

Αχ! Που πήρες το παιδάκι μου,
τζιβαέρι μου,
και το ‘κανες δικό σου,
σιγανά πατώ στην γη.

ΠΗΓΗ ΒΙΝΤΕΟ: http://www.youtube.com/watch?v=lj_YdBJyHiw

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΔΙΝΑΡΑ " Μόρφου 2005 "

ΜΟΡΦΟΥ 2005
Ένα από τα από τα αγαπημένα ποιήματα του Γιάννη Ποδιναρά το οποίο
με γυρίζει στην αγαπημένη μας Μόρφου. Μικρός έτρωγα τα πινόλια του Γεωργικού Γυμνασίου αλλά και τα αθασούθκια του, ενώ τέτοιες μέρες θυμάμαι τις διπλές παραστάσεις στα σινεμά και την κλήρωση που γινόταν στο διάλειμμα...

Χριστούγεννα.
Λαμπροί δρόμοι σεργιανίζουν τους πόθους
των παιδιών και παλιά τραγούδια ταξιδεύουν
το σφρίγος της νοσταλγίας.
Το γυμνό κορίτσι χάθηκε στο ρέμα της αφθονίας.
Στολισμένα πρόσωπα
αντιφεγγίζουν τη λήθη των διωγμένων ψυχών.
Κι ένα αστέρι στο βορρά ρίχνει το στιλπνό φως
στους καμένους ίσκιους των δέντρων της Στεφανιάς.
Πότε θα μαζέψουμε τα πινόλια που αφήσαμε
κάτω απ' τους πεύκους της Έπαυλης στο Γεωργικό Γυμνάσιο;
Μη ..., μου ψιθύρισες.
Μη θερμαίνεις το πεσμένο μου σώμα.
Μην ανοίγεις διάπλατα τον κλειστό δρόμο της ψυχής μου.
Μίλα μου μόνο σαν θα είσαι
σίγουρος
πως τα όνειρα θα ορθώσουν επί τέλους το ανάστημα τους.
Θα περάσουν τις γραμμές και θα ενωθούν
με το μεγάλο διάφανο άστρο
σ' ένα θρίαμβο απροσπέλαστο
που σαρώνει τους παλιούς καιρούς
και στεφανώνει την έγερση των καινούργιων ασμάτων.

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

ΕΥΧΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ


ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΠΟΥ ΣΤΟΛΙΣΑΜΕ ΕΧΕΙ ΠΕΥΚΟΒΕΛΟΝΕΣ

(υπόψη είναι γύρω στα..... δύο μέτρα)

ΤΟΣΕΣ ΕΥΧΕΣ ΣΑΣ ΣΤΕΛΛΩ ΕΓΩ, Ν΄ ΑΝΤΕΞΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ.

ΦΙΛΟΙ, ΓΝΩΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΚΑΙ ΜΠΛΟΚΟΣΦΑΙΡΙΚΟΙ,

ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ, ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ , ΝΑ ΄ΣΤΕ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟΙ.

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΕΚ ΒΑΘΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ,

ΦΑΤΕ, ΠΙΕΣΤΕ, ΠΑΙΞΕΤΕ, ΑΣ ΕΝ ΚΑΙ ΩΣ ΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ .... ΤΗΣ ΑΗΔΙΑΣ

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

"Φεγγάρι μάγια μου ' κανες"

Φεγγάρι μάγια μου ' κανες
Στίχοι: Ερρίκος Θαλασσινός
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Φεγγάρι μάγια μου ΄κανες
και περπατώ
στα ξένα
είναι το σπίτι
ορφανό
αβάσταχτο το δειλινό
και τα βουνά κλαμένα
Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή

Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
ένα χελιδονάκι,
να πάει να χτίσει τη φωλιά
στου κήπου την κορομηλιά
δίπλα στο μπαλκονάκι,
στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή

Να πάει στη μάνα υπομονή
δεμένη στο μαντίλι
προικιά στην αδερφούλα μου
και στη γειτονοπούλα μου
γλυκό φιλί στα χείλη
στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα υπομονή
ΠΗΓΗ ΒΙΝΤΕΟ:http://www.youtube.com/watch?v=uV7vOVBBuwI


Αντιφασιστική πορεία 27/12 -15.30 Πλατεία Ελευθερίας
ΠΗΓΗ: http://falies.com/
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται έξαρση ρατσιστικών και φασιστικών επιθέσεων εναντίον μεταναστών και νεαρών κυρίως στην εντός των τειχών Λευκωσία και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Φανερωμένης. Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι άσχετες με την εμφάνιση και δράση νεοφασιστικών ομάδων τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο. Η διαδικασία επανένωσης του τόπου και η παγκόσμια οικονομική κρίση δημιουργούν συνθήκες που οι νεοφασιστικές ομάδες προσπαθούν να εκμεταλλευτούν, με στόχο την καλλιέργεια της ξενοφοβίας και την παρεμπόδιση της λύσης του Κυπριακού. .....

Στις 27 του Δεκέμβρη συγκεκριμένη νεοφασιστική ομάδα, το ΕΛΑΜ, διοργανώνει πορεία με σύνθημα “ένας ξένος εργάτης = ένας άνεργος”, το οποίο παραπέμπει άμεσα στο ναζιστικό σύνθημα “4 000 000 Εβραίοι ίσον 4 000 000 άνεργοι”, που άνοιξε το δρόμο στο Ολοκαύτωμα.
Όλοι μαζί στην αντιφασιστική – αντιρατσιστική πορεία την Κυριακή, 27 Δεκεμβρίου 2009 και ώρα 15.30 στην Πλατεία Ελευθερίας.

Αντιφασιστική Πρωτοβουλία
Τηλέφωνα επικοινωνίας : 99 583947, 99 418575, 99 372147

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

ΠΑΥΛΟΣ ΞΙΟΥΤΑΣ:" Φτύσε και πέρασε' (sputta e passa),1967

Έζησες έντονα,
δοκίμασες πολλά.
Τώρα μόλις κατάλαβες
Αρνήθηκες τα πάντα.
Ζης μόνος.
sputta e passa!(Φτύσε και πέρασε)
Παύλου Ξιούτα - Ποιητικά Άπαντα,τόμος Α΄, Λευκωσία 2008
Ο Παύλος Ξιούτας 1908-1971
Κύπριος λαογράφος, λόγιος, ποιητής , εκπαιδευτικός
και κοινωνικός παράγοντας

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ "Και να αδερφέ μου"

1928:Ο ΡΙΤΣΟΣ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 19 ΧΡΟΝΩΝ

Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.

Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές,
σ' όλα τα χείλη,
έτσι να λέμε πια
τα σύκα-σύκα
και τη σκάφη-σκάφη.

Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι
και να λένε:
"Τέτοια ποιήματα
σου φτιάχνω εκατό την ώρα".
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου,
απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο
.

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ "Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος"

Φωτογραφία που τράβηξε ο Εμπειρίκος το 1955

Θα σας πω πώς έγινε
έτσι είναι η σειρά
Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν κτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
τόσο πολύ λυπήθηκε
που ύστερα φοβήθηκε
πριν κοντά του να πλησιάσει, για να σκύψει να τον πιάσει,σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο
και καλύτερα να πούμε
ούτε πως τον έχω δει
Και επειδή φοβήθηκε έτσι συλλογίστηκε.
Τάχα δε θα είναι φταίχτης,ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε, αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και κείνος
από πάνω να κτυπά
Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας.

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ "Θερμοπύλες"-28η Οκτωβρίου

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες .
Πότε από το χρέος μη κινούντες ,

δίκαιοι κ' ίσιοι σε όλες των τες πράξεις ,
αλλά με λύπη κιόλας κ' ευσπλαχνία .
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι ,κι όταν
είναι πτωχοί , πάλ' εις μικρόν γενναίοι ,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε,
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες ,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδόμενους .

Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν ( και πολλοί προβλέπουν )
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος ,
κ' οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε .

Μικρασιατική καταστροφή

Ελέγξτε έξω αυτό το SlideShare Παρουσίαση:

ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ "Το αγόρι και η πόρτα" -Πολυτεχνείο 1973

Εκεί που έπεσε
είναι μια κόκκινη λίμνη,
ένα κόκκινο δέντρο,
ένα κόκκινο πουλί.
Σηκώθηκε όρθια
η πεσμένη καγκελόπορτα-
χιλιάδες άλογα.
Λαός καβαλίκεψε.
Κομνηνέ! -
φωνάξαμε.
Γύρισε και μας κοίταξε
δε φορούσε επίδεσμο
ούτε στεφάνι.
Άσπρα άλογα, κόκκινα άλογα
και μαύρα, πιο μαύρα-
καλπασμός, - η ιστορία
Να προφτάσουμε.


Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΔΙΝΑΡΑ "Νυχτερινή συνεστίαση αποφοίτων γυμνασίου Μόρφου (Λευκωσία 1990)"

Με αφορμή την εβδομάδα των αντικατοχικών εκδηλώσεων που οργανώνει ο Δήμος Μόρφου από τις 5 Οκτωβρίου μέχρι τις 12 Οκτωβρίου 2009 μπλοκκοαναρτώ το πιο κάτω ποίημα από την ποιητική συλλογή του Γιάννη Ποδιναρά "Ένα πράσινο θολό"Λευκωσία 1996
Όταν ήμασταν έφηβοι,
ξανοιγόμασταν στο περιβόλι
ή στο ακρογιάλιμε τις πέτρες
και την κόκκινη θάλασσα.
Τ' απογεύματα, με την αρμύρα στους γυμνούς ώμους,
ανεβαίναμε στο θέατρο των Σόλων
και χαϊδεύαμε από ψηλά τα κίτρινα στάχια
που 'σβηναν κύματα - κύματα
στην αποβάθρα του μεταλλείου.
Πέρα στον ορίζοντα, σαν σκιές, καράβια
ή οι ακτές της Τουρκίας...
Κι ολόγυρα μεθυστικά πολιορκούσαν
οι ανάσες των κοριτσιών.
Σαν βράδιαζε, με σκηνικό τα φώτα των πλοίων,
έβγαινε ο Ορέστης τρελός,
κυνηγημένος από τις Ερινύες
να αναγνωρίζει έξαφνα
την αδελφή του στην Ταυρίδα
Και να 'μαστε τώρα μαζί.
Τούτη η νύχτα κρύβει τις σκιές.
Τ' άγουρα στάχια.
Το πρώτο σκίρτημα που θέρισε το κακό.
Το πρόσωπο του καλοκαιριού που άλλαξε.
Αυτή τη νύχτα στις ματιές μας,
μαζί με τα σημάδια του καιρού,
ψηλαφίζουμε τη γεύση εκείνη την πρωτόγνωρη.
Τη μορφή που δρασκέλισε τα πιο βαθιά όνειρα μας.
Το ρίγος της άγνοιας
και τη διάτρητη κίνηση των λευκών σωμάτων.
Τη μεταμέλεια των αναβολών
και την οδύνη της ικεσίας των παθών μας.
Ένα παλιό σινιάλο.
Το καράβι που θα μας αφήσει
ναυαγούς στο πέτρινο ακρογιάλι.

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ: "Προς φιλόλογο μελετητή ποίησης"

Αν πραγματικά βρήκες είκοσι λάμδα στο ποίημα
με προβληματίζεις,
αν πραγματικά βρήκες είκοσι δέλτα
με προβληματίζεις πολύ σοβαρά

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΔΙΝΑΡΑ " ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ"

Διορθώσαμε τις στραβές γραμμές
και τακτοποιήσαμε τα περιθώρια συμμετρικά.
Ελέγξαμε
κάθε λέξη από το κείμενο
καθαρογράφοντας τις παραγράφους.
Υπογραμμίσαμε
τους τίτλους με κόκκινο
και
περιβάλαμε με πράσινο τους αριθμούς.
Προσέξαμε τη στίξη, τους τόνους
καθώς και την ομοιομορφία
στα ονόματα των ανθρώπων
που συναντούσαμε
περισσότερο από μια φορά.
Κι αφού το
κοιτάξαμε ήσυχοι,
ξαλαφρωμένοι το
τοποθετήσαμε
με ευλάβεια στο αρχείο μας.

Πέρασε ακόμη μια μέρα από τη ζωή μας.

(Από τη συλλογή "Ένα πράσινο θολό" Λευκωσία,1996)

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

ΟΜΗΡΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ: "Πεντάρα δε δίνουμε"

(Αφιερωμένο σ΄όλους  τους εμπλεκομένους  με τον άλφα ή βήτα τρόπο στην εκπαίδευση των νέων με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής  χρονιάς  2009-10)

Φρόντισαν καλούς χριστιανούς να μας κάνουν.
Επίσης και καλούς Έλληνες.
Στην κοινωνία   και καλούς πολίτες φρόντισαν
ακόμη να μας κάνουν.
Μάθαμε κι ορθογραφία, ήτανε υπόθεση σπουδαία.
Και το τετράδιο ο καθηγητής να μην
το κοκκινίζει.
Και να κοκορευόμαστε πως γράφουμε
χωρίς λάθη ορθογραφικά.

Χαιρούμαστε γιατί είχαμε προοπτική μεγάλη.
Μπορούσαμε γραφιάδες καλοί να γίνουμε
και στα βαριά γκετάπια, που αιώνια μένουν,
να γράφουμε, τιμή μας, ορθογραμμένα και καλλιγραμμένα.

Όμως δε μας μάθανε να ζούμε.
Πώς είναι η ζωή και ο άνθρωπος
καθόλου δε μας μάθανε.

Σήμερα το ίδιο τροπάρι.
Πώς θα ζήσουμε; Εκεί! Τον άρτο τον επιούσιο,
το σπουδαίο και περίβλεπτο, που όλοι θαυμάζουμε.
Για το πώς νιώθουμε, πεντάρα δε δίνουμε
ούτε κείνοι ούτε μεις.

( Όμηρος Λαμπράκης "Της αγάπης και της αλλαγής",Λευκωσία 2006)

Σημ. 'Οπως διαβάζουμε στο εσώφυλλο του βιβλίου του ο Όμηρος Λαμπράκης είναι Κύπριος γεννημένος στη Λάπηθο της επαρχίας Κερύνειας.Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε σε σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης απ΄όπου και αφυπηρέτησε. Αγαπά την Ιστορία, τη Λογοτεχνία  και την ψυχολογία.

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ "Το πρώτο σκαλί"


Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης·

«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω

κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.

Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω,

πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα·

κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι

ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.»
Είπ’ ο Θεόκριτος· «Aυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.

Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει

νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.

Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο

πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.

Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαιπολίτης εις των ιδεών την πόλι.

Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.

Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας

που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

ΤΣΙΑΤΤΙΣΤΑ -Τα Δίστιχα ή ...Δύστυχα μου Νο 2 *

Τα καλοκαιρινά μου....δύστυχα του 2009*
* μηνύματα που έστειλα κατά περιόδους με το κινητό τηλέφωνο


1. Του Κουρίου
 

Τα κύματα κι ο άνεμος παλεύουν μεταξύ τους,
 δεν είσαι συ ο δυνατός, να πάρεις τη ζωή τους.
******
Εγώ τζιαι η αγάπη μου ας ήμασταν μαζί,

μες του γιαλού τα μονοπάτια, ανθρώπου μάτι μη μας δει.
******




Η αγάπη μου τζιοιμάται, τζι’ εγώ είμαι στις ακτές.

Μακάρι όλο το αύριο να ήταν σαν εχτές.
****** 


Αχ, Ψυχή μου, στο Παρίσι να τρως ψωμί με ρύζι,

κορμί μου εις το Κούριο που η θάλασσα δροσίζει.
******



Εις τας Αθήνας βρίσκεσαι με τις....ψυχολογίες,

μα του Κουρίου χάνεις συ ούλλες τις....ευλογίες.
******
Στο Κούριο επέστρεψα τζιαι δε μ’ ενδιαφέρει.

Λάδκια, ποφάγια, κότσιρα η θάλασσα ας φέρει
******
Εν τω Κουρίω βρίσκομαι μαζί με τον Πανίκο,
έλα τζιαι σου τζι’ η Θέμις σου, όσο γίνεται...απίκο.
******
Εις του σπιτιού σου τις αυλές ήβρες τις ησυχίες
 τζιαι στου Κουρίου τις ακτές χάνεις...τις λειτουργίες.
******
Εις του Κουρίου τις ακτές μονάχος περπατάω,
τζι’ όλα τα ψάρια που θα βρω για σένα θα ρωτάω.


2. Των φίλων




Απ’ τις οκτώ ευρίσκομαι στη θάλασσα του Κ.Ο.Τ.,

εγώ δεν είμαι τίποτα, εσύ ‘σαι η μασκότ.
******
Στον Κ.Ο.Τ. σου λέω ευρίσκομαι εδώ και μία ώρα,

ήθελα να ‘ξερα θα ‘ρθεις,ευθύς, αμέσως, τώρα; 
****** 
Στον Κ.Ο.Τ. εγώ περιπατώ πέντε έξι πάνω κάτω

τζι’ όπως το βλέπεις φίλε μου, δεν πήγα εις τον πάτο,  


τζι’ αν πάεις COSTA σήμερα, πες μου το να το ξέρω,

σ΄όλο τον κόσμο θα το πω τζιαι θα το αναφέρω.
******
Λυπάμαι που σας πρόδωσα και δεν ήρθα στο COSTA,
οφείλω μια εξήγηση, κερνάω και...κομπόστα.

******




Μηνιαία απουσία

απ’ του COSTA την ουσία,

επίκειται διαγραφεί,

και μιλάς για delivery;
****** 
Επήα τζι’ ήρτα δκυό φορές στο Μώλο μανιχός μου,

τζιαι τζείντο φαγητό,φίλοι,το ‘βγαλα απ’ το μυαλό μου.
******




Εις την Αυδήμου βρίσκομαι, μονάχος και ρεμβάζω.

Αν θέλεις να ‘ρθεις και εσύ, καπέλο σου εβγάζω.
******
Μικρός στο δέμας, γενναίος στην ψυχή

Έσυρες την τζιαι πήεν σαν... άτεγκτο πουλί.
******

Όπου κι αν ευρίσκομαι, συνθέτω σου στιχάκια
τζι’ εγιώ πολύ τα αγαπώ, εν όπως τα παιδάκια.













Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΜΟΡΦΟΥ

 ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ - ΜΠΛΟΚΟΣΦΑΙΡΑ:
Μπες στην ιστοσελίδα του Πολιτιστικού Ομίλου Μόρφου:

http://politistikosomilosmorphou.blogspot.com/  

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

ΤΕΥΚΡΟΣ ΑΝΘΙΑΣ "Επίλογος"(Από τη συλλογή"Τα σφυρίγματα του αλήτη")

Το ποίημα αφιερώνεται στο νέο αναγνώστη του μπλογκ με το όνομα "ΑΛΗΤΙΣ"
Αλήτη! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή.

Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη!
Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ,

που έκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.



Δεν έχεις δάκρυα να θρηνείς, ούτε κουράγιο να πονείς,

ούτε κραυγές υστερικές να βγάνεις πέρα ως πέρα.

Είσ' ένα κύμα σιωπηλό μιας τρικυμίας παντοτινής
που γαληνεύει ανήσυχα στην ήσυχη εσπέρα.


Κι όταν θα βρεις το λυτρωμό σ' ένα παγκάκι ξαπλωμένος

και θα σιγήσει ο σίφουνας κι η θύελλα της ζωής σου,

αλήτη, δεν θα πεις ποτέ πως ήσουν κουρασμένος

απ' τον αγώνα το σκληρό της άρρυθμης ψυχής σου.

Αλήτη! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή.

Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη!
Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ,
που έκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν: σπίτι.


(Από τη συλλογή " Τα Σφυρίγματα του αλήτη" 1929)


               "Αντρέας Παύλου ελέγουμουν και νυν Τεύκρος Ανθίας,
                             ποιηταρούδι νηστικό, παιδί της αλητείας"
 Ο Τεύκρος Ανθίας γεννήθηκε στην Κύπρο,στο κατεχόμενο σήμερα χωριό της Κοντέας της επαρχίας Αμμοχώστου το 1903. Πέθανε στο Λονδίνο το 1968

Δες πιο πολλά βιογραφικά στοιχεία :  http://www.edon.org.cy/index.php?option=com_content&view=article&id=79:tefkreoanthias&catid=65:afieromata&Itemid=83









ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΜΑ

 ΔΥΟ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΑΥΡΙΟ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΜΑ
ΤΟ ΕΒΔΟΜΉΝΤΑ  ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΓΙΝΗ ΕΝΑ ΔΡΑΜΑ
ΤΗ ΜΟΡΦΟΥ ΤΗΝ ΚΟΥΡΣΕΨΑΝΕ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΚΥΛΙΑ
ΑΜΑΧΗΤΙ  ΤΟΥΣ  ΤΗ ΔΩΣΑΝ ΤΑ ΧΟΥΝΤΙΚΑ ΚΟΡΜΙΑ
ΤΡΙΑΝΤΑΠΕΝΤΕ ΑΫΛΟΥΣ  ΧΡΟΝΟΥΣ ΖΩ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ
ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΟΥΣ ΤΟΣΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΑΚΡΥΑ                            
ΔΩΔΕΚΑ  ΧΙΛΙΑΔΕΣ  ΜΕΡΕΣ ΣΚΟΡΠΙΣΑΝ ΑΠΟ   ΔΑΥΤΟΥΣ                                                            
ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΦΤΑΚΟΣΙΕΣ ΟΓΔΟΝΤΑ ,
ΑΚΟΜΑ
ΔΩΔΕΚΑ  ΜΕΡΕΣ  ΠΡΗΖΟΥΝ  ΜΕ  ΤΑ ΑΣΧΕΤΑ    ΜΥΑΛΑ  ΤΟΥΣ                                                                                                                                                                 ΚΙ ΑΝ ΒΑΛΩ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ, ΘΑ ΒΓΩ ... ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΔΩΜΑ.
ΘΕΛΩ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΟΥ ΞΑΝΑ ΝΑ ΕΥΡΕΘΩ
ΘΕΛΩ ΤΟ ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΞΑΝΑ,ΓΙΑ ΝΑ ΙΔΩ
ΘΕΛΩ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΓΥΡΙΖΩ ΚΙ ΑΣ ΕΞΑΝΤΛΗΘΩ
ΘΕΛΩ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΥΛΗ ΣΟΥ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΝΑ ΔΩ
ΘΕΛΩ....
ΘΕΛΩ.....
ΘΕΛΩ.......
  

Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ "Παναγιά στη Μόρφου"

Μέρες της Μόρφου οι σημερινές, οδυνηρά νοσταλγικές, αφού όπου    να  ΄ναι γιορτάζει   ο Άγιος Μάμας.                                Πόσες φορές περάσαμε ουσιαστικά από εκείνη την "καμαρούδα-ναό";                                                                                             Το ποίημα του Μόντη το αφιερώνω στους όπου γης Μορφίτες και όχι μόνο:
Η πιο καλή γειτόνισσα
η Παναγιά είν’ η Χρυσοζώνισσα.

Στο τόσο δα σπιτάκι της κλεισμένη

όποτε πας θαν’ πάντα μέσα να προσμένει
να της ανοίξεις την καρδιά σου,
τη λύπη να της πεις και τη χαρά σου
κι απ’ το παλιό της το μανουάλι
να γνέφει «ναι» με το κεφάλι.
Ένα την έχει μοναχά πάντα στενοχωρήσει,
που δεν μπορεί ένα καφεδάκι να σου ψήσει.
Και τις ζεστές του Αυγούστου νύχτες,
που δεν λέει να πάρει τ’ αγεράκι,
βγαίνει κι Αυτή με μια καρέκλα στο σοκάκι
και τα κουτσομπολιά των άλλων τα τρελά
τ’ ακούγει και κρυφά-κρυφά γελά.
‘Ωσπου με το «άντε για ύπνο μας κ’ είν’ η ώρα περασμένη»
σηκώνεται κ’ η Παναγιά
και παίρνει την καρέκλα της και μπαίνει.

Άκουσε την απαγγελία από τον ίδιο τον ποιητή                                       (προτάθηκε δύο φορές για Νόμπελ λογοτεχνίας):

http://www.costasmontis.com/video.html

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

Τάκης Σινόπουλος "Ο Καιόμενος"



[Σημ. Δεν ξέρω αλλά βλέποντας τις μεγάλες πυρκαγιές στην Αττική το μυαλό μου πήγε ανάμεσα στ' άλλα (απώλεια το 1974 του πατρικού σπιτιού, οικολογική καταστροφή...) και στο πιο κάτω ποίημα του Σινόπουλου. Άραγε σε ποιους να το αφιερώσω; Στους παθόντες, στους πυροσβέστες , στους εθελοντές πυροσβέστες, στην εξουσία, στους ευαισθητοποιημένους πολίτες (πχ ποιητές), στους αδιάφορους και παθητικούς πολίτες, στους ...πυρομανείς/πυρπολητές; Σε ποιους;]

Κοιτάχτε! μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν
στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.
Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένoς να παραξενεύομαι.
Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;
Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.
Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.
Γινόταν ήλιος.
Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.
Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.
(Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Μεταίχμιο Β' , 1957)
ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ: http: //zonafos.net/Sinopoulos.pdf

Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

Οδυσσέα Ελύτη " Ο Αύγουστος "


Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Λίνος Κόκοτος & Μιχάλης Τρανουδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ρένα Κουμιώτη

Άκουσέ το: α) http://www.youtube.com/watch?v=9WTjL63r218
β) http://www.youtube.com/watch?v=LF0-flKMy6M

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε
πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε.

Απ΄την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε
κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν΄ανάψουμε.

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

(Συλλογή: ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ εκδ. Ίκαρος 1972)

Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

ΜΟΡΦΟΥ: Η γη μου, η πηγή μου

http://www.youtube.com/watch?v=Q8SaVEfyzS8&feature=channel_page

Πηγή:http://www.youtube.com/user/morfou

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΚΟΚΚΙΝΟΣ: "Ο χρόνος πάντα εκεί"

Ζωγραφίσαμεεικόνες
με λέξεις βουτηγμένες
στα χρόνια εκείνα
που το γέλιο της άνοιξης
ήταν κομμάτιτης ψυχής μας.

Βάλαμεχρώματα
λαμπερά σαν τα μάτια παιδιών
που κρατάνε τη ζωή στη χούφτα τους
κι έχουν τη σιγουριά
πως τα πάντα δικά τους είναι.

Οι θαμπές πινελιές
μέσα από το σήμερα
καθόλου δεν χάλασαν
τη λάμψη απ 'τις ζωγραφιές
καιτις όμορφες στιγμές μας.

Μόνοτις καρδιές μας θόλωσαν
για ότι χάραξε όνειρα που γεννήθηκαν
στην αυλή κάποιου σχολείου
στα στενά δρομάκια της γειτονιάς
και στο άρωμα πορτοκαλανθών τ 'Απρίλι.

Ζωγραφίσαμε εικόνες αγαπημένες
Νέλλη με τα μαύρα μακριά μαλλιά σου
Μάρω με το ίδιο πάντα χαμόγελο
εικόνες που δεν κιτρίνισανποτέ
κι ο χρόνος πάντα εκείμας περιμένει.

Αφιερωμένο στη Νέλλη, τη Μάρω,
το Γιάννη, το Στέλιο
που ξαναβρεθήκαμε στο βλέμμα της Μόρφου.

ΠΗΓΗ:http://and33andreas.blogspot.com/





Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Γιάννη Ποδιναρά "ΜΟΡΦΟΥ 2001"



Φύλλα διάφανα νερά της άμμου
πότισαν τη φυγή μας.
Βυθός του πράσινου κήπου χάραξε
την αφή της θάλασσας.
Πρώτο άγγιγμα παλμοί της ζωής μας
στέρεψαν την κοίτη της λήθης.
Μόρφου, γεφύρι στην καρδιά της ξένης γης.
Μόρφου, γεφύρι στο βαθύ πηγάδι του νόστου.

(Για τούτες τις μέρες του Αυγούστου που μας έδιωξαν μακρυά
και μας πληγώνουν εδώ και 35 χρόνια )

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ "Καλοκαίρι"


Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος

http://www.youtube.com/watch?v=tyCpNwU7XpM

Καλοκαίρι
η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
καλοκαίρι
καρεκλάκια, πετονιές μέσ' το πανέρι
μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει
καλοκαίρι
πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ' αγέρι
καλοκαίρι
με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει
την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι
την κοψιά μιας προτομής μέσ' το παρτέρι
καλοκαίρι
μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη

Καλοκαίρι
με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι
καλοκαίρι
καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει
στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι
καλοκαίρι
με τον κούκο μέσ' τα πεύκα και στ' αμπέλι
καλοκαίρι
στόμα υγρό, μικροί λαγώνες, καλοκαίρι
με τη φέτα το καρπούζι στο ‘να χέρι
με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι
καλοκαίρι
λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι

Καλοκαίρι
του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη
καλοκαίρι
με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη
τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι
καλοκαίρι
όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι
καλοκαίρι
με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι
φαλακροί μέσ' τις σακούλες μας σαν γέροι
εκεινού με τ' άσπρο κράνος που μας ξέρει
καλοκαίρι
μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι

Καλοκαίρι
στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη
αλλά εν τέλει
με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι
την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει
καλοκαίρι
στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει
καλοκαίρι
τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει
μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι
στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι
καλοκαίρι
μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει

ΠΗΓΗ: http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=3505

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

ΕΛΛΗ ΠΑΙΟΝΙΔΟΥ '' Απολογισμός ''





Το νεογνό ροδάκινο χνούδιασε ντροπαλά.
Την τρυφερή του χούφτα σφίγγει
στην κληματαριά το πρώτο φύλλο.
Μάρτιος κιόλας.

Δήμευσαν τη ζωή μου σε υπαίθριαν αγορά
κι εγώ παθητικός θεατής ανιαρών
κι ανίερων συναλλαγών στην τρίτη θέση.

Τώρα εκπρόθεσμα διεκδικώ χαμόγελα
με κάλπικα που μου αποσπάσανε νομίσματα
(αμάλγαμα πίστης και πειθαρχίας).

Θα επιστρέψω, οφειλέτης τυπικός,
λιωμένα χρόνια, χάρτινα φτερά
λέξεις ασπόνδυλες και ένοχες σιωπές.

Νέα Υόρκη, 1992
Λεμεσός, 1997

(Έλλη Παιονίδου, "Διαδρομές" εκδόσεις Ιωλκός,
Αθήνα 1997)

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Μυρωδιά Καλοκαιριού

Στίχοι: Μάνος Ξυδούς Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου
Άλλες ερμηνείες: Μπάμπης Στόκας & Σωτηρία Λεονάρδου ( Ντουέτο )

Πάνω στα χέρια σου ακούμπησα πετράδι
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ' τις ακτές
που τόσα χρόνια σαν μαΐστρος με ταράζει
όταν ψαρεύω στ' ανοιχτά κούφιες χαρές.

Έριξες άγκυρα σαν όλες τις φρεγάδες
ξέσπασε θύελλα απ' τον τρελό βοριά
σε ουράνιο τόξο που μπερδεύτηκε στις λάσπες
αναζητούσες μια καινούρια πυρκαγιά.

Μα εδώ αρχίζει και τελειώνει η αγάπη
στον άλλο κόσμο τι θα βρεις...
θα είσαι μπλεγμένος με καινούριο εφιάλτη
εδώ αρχίζει και τελειώνει η ζωή.

Στοιχειά του ουρανού γλεντάνε το κορμί μου
και το ποτίζουν ερμαφρόδιτη ηδονή,
με ένα κασόνι ταξιδεύουν την ψυχή μου
πάνω σε κύματα του πρέπει και του μη.

Λοιπόν το μόνο που μου μένει να σου δώσω
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ' τις ακτές.
ήσουν παρένθεση που με έκανε να νιώσω
πως ό,τι φεύγει όλο γυρίζει από το χτες.

Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

ΤΣΙΑΤΤΙΣΤΑ -Τα Δίστιχα ή ...Δύστυχα μου No 1*


* μηνύματα που έστειλα κατά περιόδους με το κινητό τηλέφωνο

1. Του κινητού 
Στο μήνυμα με πρόλαβες, γιατί ήμουν μεθυσμένος,
το κινητό μου έχασα, ήμουνα ζαλισμένος.

Ψάχνεις με στο τηλέφωνο την ώρα που τζιοιμούμαι,
ξέρε πως δεν τα παρατώ τζιαι σένανε θυμούμαι.

Με sms τζιαι τσιαττιστά(=δίστιχα) είπα να σε προλάβω
πρώτος εγώ να ευχηθώ, προτού το sms σου λάβω.

Προσπαθώ τζιαι δεν μπορώ τηλέφωνο να πάρω,
μαζί με τις ευχές θα μάθω το τσιγάρο.

Μια και καθυστέρησα, για να σου απαντήσω,
όσες ευχές μου στείλανε σε σε(=σένα) θα τις χαρίσω.


2. Του Κουρίου
Στο Κούριο ευρίσκομαι μονάχος και φραπέ-ρω,
Αν συνεχίσω να ‘μαι μόνος μου, ακόμα δεν το ξέρω.

Η θάλασσα είναι πολύ καλή και ήσυχη λαλώ σας,
ελάτε εις το Κούριο μαζί με τα μαγιό σας.

Κορμιά εφηβικά ή γερασμένα ξαπλώνουν στην άμμο τη ζεστή,
όποιος στο Κούριο σα θα ‘ρθει, σίγουρα όλα θα τα δει.

Εφτά με δέκα μάθε το, στο λέω να το ξέρεις
αύριο στο Κούριο τα σάντουιτς να φέρεις.

Επήα τζι ήρτα δκυό φορές, τζι ακόμα περιμένω,
ήθελα να ‘ξερα πολύ, τι άλλο ν’ αναμένω.

Σήμερα το αισθάνομαι πως θα αιφνιδιαστώ,
τους φίλους μου αντί στο Costa στο Κούριο τους δω.

Στο Κούριο θα ΄ρθεις το τραπεζάκι να κρατήσω
ή θέλεις πάραυτα να φύγω να τ’ αφήσω.


3. Των γιορτών


Απ’ το στενό σου έρεξα(=πέρασα) να δω τον οβελία,
τζι’ οι γείτονες μου είπασι πως πήγες στου ...Ηλία.

Το δένδρο που στολίσαμε έχει πευκοβελόνες
πολλά να ‘ναι τα πλούτη σας, ν’ αντέξουν στους αιώνες.

Δένδρο χριστουγεννιάτικο μ’ ευχές το ‘χω στολίσει,
ο νέος χρόνος που θα ‘ρθει, χαρές να σας γεμίσει.

‘Οσες ευχές μου στείλανε σε σας θα τις χαρίσω,
τζιαι να περνάτε πιο καλά, δε θα διαφωνήσω.

Με sms και με μηνύματα τρέχω, για να προλάβω,
Το γιορτάρη φίλο μου χωρίς τον αστρολάβο.

Κάποιος γιορτάζει απ’ την παρέα κι όλοι λυπούνται που δε θα ‘ναι ‘κει,
κι όλοι ρωτούν για ποιον Ανδρέα και ‘μεις τους λέμε...ο τουμπεκί.
4. Των φίλων
 
Τρίτη, Τετάρτη δεν μπορώ σουβλάκι εγώ να φάω,
Δευτέρα, Πέμπτη αν το θες, μαζί σου εγώ θα πάω.

Υπάρχεις, ζεις, κυκλοφορείς, συχνά διερωτούμαι,
πού πήγες και εχάθηκες τζι’ ακόμα να βρεθούμε.

Τα λόγια σου φίλε μου εν σκέττο σκορπολόι,
άφησε την κηπουρική και πιάσε κομπολόι.

Τώρα το παραδέχτηκα πως είχα εγώ το λάθος,
τζιαι της ποιητικής εσύ έχεις το πάθος,
γι’ αυτό και τα ξαπόλυσα, μαζί σου δε τα βάζω,
καλύτερα μες τα βιβλία μου να κάτσω
να διαβάζω