ΜΟΡΦΟΥ 2005
Ένα από τα από τα αγαπημένα ποιήματα του Γιάννη Ποδιναρά το οποίο
με γυρίζει στην αγαπημένη μας Μόρφου. Μικρός έτρωγα τα πινόλια του Γεωργικού Γυμνασίου αλλά και τα αθασούθκια του, ενώ τέτοιες μέρες θυμάμαι τις διπλές παραστάσεις στα σινεμά και την κλήρωση που γινόταν στο διάλειμμα...
με γυρίζει στην αγαπημένη μας Μόρφου. Μικρός έτρωγα τα πινόλια του Γεωργικού Γυμνασίου αλλά και τα αθασούθκια του, ενώ τέτοιες μέρες θυμάμαι τις διπλές παραστάσεις στα σινεμά και την κλήρωση που γινόταν στο διάλειμμα...
Χριστούγεννα.
Λαμπροί δρόμοι σεργιανίζουν τους πόθους
των παιδιών και παλιά τραγούδια ταξιδεύουν
το σφρίγος της νοσταλγίας.
Το γυμνό κορίτσι χάθηκε στο ρέμα της αφθονίας.
Στολισμένα πρόσωπα
αντιφεγγίζουν τη λήθη των διωγμένων ψυχών.
Κι ένα αστέρι στο βορρά ρίχνει το στιλπνό φως
στους καμένους ίσκιους των δέντρων της Στεφανιάς.
Πότε θα μαζέψουμε τα πινόλια που αφήσαμε
κάτω απ' τους πεύκους της Έπαυλης στο Γεωργικό Γυμνάσιο;
Μη ..., μου ψιθύρισες.
Μη θερμαίνεις το πεσμένο μου σώμα.
Μην ανοίγεις διάπλατα τον κλειστό δρόμο της ψυχής μου.
Μίλα μου μόνο σαν θα είσαι σίγουρος
πως τα όνειρα θα ορθώσουν επί τέλους το ανάστημα τους.
Θα περάσουν τις γραμμές και θα ενωθούν
με το μεγάλο διάφανο άστρο
σ' ένα θρίαμβο απροσπέλαστο
που σαρώνει τους παλιούς καιρούς
και στεφανώνει την έγερση των καινούργιων ασμάτων.
Φίλε μου Χάρη,σ ευχαριστώ θερμά για την ανάρτηση αυτού του ποιήματός μου για την αγαπημένη γενέθλια πόλη μας. Οι αναμνήσεις σου και τα σχόλια σου ξυπνούν τη νοσταλγία για όσα ζήσαμε παιδιά και σημάδεψαν ανεξίτηλα τον ψυχικό μας κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες το προηγούμενο μου σχόλιο Χάρη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνώμη,φίλε Γιάννη,για το μπέρδεμα. Κάτι λάθος πάτησα και δεν έμπαιναν τα σχόλια.Θα προσπαθήσω να το διορθώσω.
ΑπάντησηΔιαγραφή