Της Δροσούλας αφυπηρέτηση

Δροσούλα τ’ αποφάσισες γλήορα να μας φύεις,

την κρίσην τζιαι την Τρόικα εσύ να αποφύεις.

Άλλη νομίζω η αφορμή τζιαι άλλη η αιτία

τζι’ ας έφυες στα ξαφνικά τζι’ αφήκες τα θρανία.

Χρόνια πολλά εδούλεψες, χρόνια τριάντα δύο

τζι’ έκλεισες την καριέρα σου μες τούτο το σχολείο.

Σ΄όλους τζιαι σ΄όλα έρκεται κάποτε ένα τέλος

τζιαι σημαδεύκει την ζωήν με το δικό του βέλος.

Να ‘σαι πολλά χαρούμενη, ήσυχη τζιαι ωραία,

το χρέος σου το έκανες με μαθητές παρέα.

Με ήσυχη συνείδηση, με καθαρή καρδία

εμόρφωσες, εδίδαξες, χωρίς κοροϊδία.

Το έβλεπα που το πρωί, που ‘τρεχες να προλάβεις

έννοιες, δουλειές, προβλήματα εσύ να αναλάβεις.

Σιέρκα τζιαι πόδκια τζιαι ο νους μαζίν συγκατοικούσαν

τζι’ ούλλα μαζίν ετρέχασιν τζι’ ούλλα μαζίν βουρούσαν.

Βέγγο, γι’ αυτό σε είπανε οι πρώην μαθητές σου,

που έτρεχες συνέχεια, πάντα για τες δουλειές σου.

Έτρεχες στον διάδρομον, σε αίθουσες, σε τάξεις

τζι’ αν λέω τώρα ψέματα, τίποτα μεν μου τάξεις.

Τα πάντα επρολάβαινες, έγκαιρα τζιαι στην ώρα,

γι΄ αυτό εσύ μας έλειψες, εγιώ στο λέω τώρα.

Μακάρι να ‘χα μόνον δκυο Δροσούλες στο σχολείο

παρά δέκα καθηγητές που με ρωτούν να φύω.

Αειθαλής, ευκίνητη τζιαι ζωντανή τζι’ ωραία

όποτε συ μας πεθυμάς να ‘ρκεσαι για παρέα.

Σβελτάδα μα τζιαι όρεξη, είσιες πολλή, καμπόση

 τζι’ ελπίζω να μας άφηκες, καμιά μιάλη δόση.

Που το πρωί εν που ‘ρκεσουν τζι’ έφευκες τελευταία,

εργατική τζιαι συνεπής, τζιαι δυνατή, γενναία.

Τσεκούρι ήταν τα λόγια σου τζι’ ας πόναγαν λιγάκι

τζι’ αν τώρα λέω ψέματα, να μεν με λεν Χαράκη.

Κάποιοι σε παρεξήγησαν, που δεν καταλαβαίναν,

που δεν μπορούσανε με σε, μαζί να παραβγαίναν.

Τζι’ ευαισθησίες κάμποσες, κάποτε συγκινήσου

σαν σ’ έπιανε παράπονο, τώρα απομακρύσου.

Μαστόρισσα ήσουν καλή στα γράμματα, στα κέικ

μα ήρτε τώρα ο καιρός για ένα μεγάλο μπρέικ.

Πομούσουρα, παράπονα, πολλά εννά γλυτώσεις,

τες συνεδρίες, τες γιορτές, να πας να παραχώσεις.

Να ησυχάσεις γλήορα που τουν την φασαρία,

που ούλλα τα προβλήματα που ‘χουσιν τα σχολεία.

Αποτοξίνωση καλήν πρώτα εσού να κάμεις,

τζι’ όσα δεν πρόλαβες πιο πριν, τώρα να το προκάμεις.

Να ζήσεις, να γεράσεις, να δεις τζιαι τη ζωή σου,

να κάμνεις ό,τι θες, εσύ, με την παραδοχή σου.

 Να τρώεις τζιαι την σύνταξή, να φας τζιαι το εφάπαξ

να ζήσεις σαν βασίλισσα τζι’ ο σύζυγος σου άναξ.

Να πάεις τώρα στο καλό, να έχεις την ευτζιή μας

τζιαι ξέρε το εσύ καλά, θα ‘σαι στην προσευχή μας.