ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ: "Προς φιλόλογο μελετητή ποίησης"

Αν πραγματικά βρήκες είκοσι λάμδα στο ποίημα
με προβληματίζεις,
αν πραγματικά βρήκες είκοσι δέλτα
με προβληματίζεις πολύ σοβαρά

ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΔΙΝΑΡΑ " ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ"

Διορθώσαμε τις στραβές γραμμές
και τακτοποιήσαμε τα περιθώρια συμμετρικά.
Ελέγξαμε κάθε λέξη από το κείμενο
καθαρογράφοντας τις παραγράφους.
Υπογραμμίσαμε τους τίτλους με κόκκινο
και περιβάλαμε με πράσινο τους αριθμούς.
Προσέξαμε τη στίξη, τους τόνους
καθώς και την ομοιομορφία
στα ονόματα των ανθρώπων
που συναντούσαμε
περισσότερο από μια φορά.
Κι αφού το κοιτάξαμε ήσυχοι,
ξαλαφρωμένοι το τοποθετήσαμε
με ευλάβεια στο αρχείο μας.

Πέρασε ακόμη μια μέρα από τη ζωή μας.

(Από τη συλλογή "Ένα πράσινο θολό" Λευκωσία,1996)

ΟΜΗΡΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ: "Πεντάρα δε δίνουμε"

(Αφιερωμένο σ΄όλους  τους εμπλεκομένους  με τον άλφα ή βήτα τρόπο στην εκπαίδευση των νέων με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής  χρονιάς  2009-10)

Φρόντισαν καλούς χριστιανούς να μας κάνουν.
Επίσης και καλούς Έλληνες.
Στην κοινωνία   και καλούς πολίτες φρόντισαν
ακόμη να μας κάνουν.
Μάθαμε κι ορθογραφία, ήτανε υπόθεση σπουδαία.
Και το τετράδιο ο καθηγητής να μην
το κοκκινίζει.
Και να κοκορευόμαστε πως γράφουμε
χωρίς λάθη ορθογραφικά.

Χαιρούμαστε γιατί είχαμε προοπτική μεγάλη.
Μπορούσαμε γραφιάδες καλοί να γίνουμε
και στα βαριά γκετάπια, που αιώνια μένουν,
να γράφουμε, τιμή μας, ορθογραμμένα και καλλιγραμμένα.

Όμως δε μας μάθανε να ζούμε.
Πώς είναι η ζωή και ο άνθρωπος
καθόλου δε μας μάθανε.

Σήμερα το ίδιο τροπάρι.
Πώς θα ζήσουμε; Εκεί! Τον άρτο τον επιούσιο,
το σπουδαίο και περίβλεπτο, που όλοι θαυμάζουμε.
Για το πώς νιώθουμε, πεντάρα δε δίνουμε
ούτε κείνοι ούτε μεις.

( Όμηρος Λαμπράκης "Της αγάπης και της αλλαγής",Λευκωσία 2006)

Σημ. 'Οπως διαβάζουμε στο εσώφυλλο του βιβλίου του ο Όμηρος Λαμπράκης είναι Κύπριος γεννημένος στη Λάπηθο της επαρχίας Κερύνειας.Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε σε σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης απ΄όπου και αφυπηρέτησε. Αγαπά την Ιστορία, τη Λογοτεχνία  και την ψυχολογία.

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ "Το πρώτο σκαλί"

Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης·

«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω

κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.

Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω,

πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα·

κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι

ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.»
Είπ’ ο Θεόκριτος· «Aυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.

Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει

νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.

Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο

πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.

Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαιπολίτης εις των ιδεών την πόλι.

Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.

Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας

που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.

Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·

τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

ΤΣΙΑΤΤΙΣΤΑ -Τα Δίστιχα ή ...Δύστυχα μου Νο 2 *

Τα καλοκαιρινά μου....δύστυχα του 2009*

* μηνύματα που έστειλα κατά περιόδους με το κινητό τηλέφωνο

1. Του Κουρίου

 

Τα κύματα κι ο άνεμος παλεύουν μεταξύ τους,
 δεν είσαι συ ο δυνατός, να πάρεις τη ζωή τους.
******

Εγώ τζιαι η αγάπη μου ας ήμασταν μαζί,

μες του γιαλού τα μονοπάτια, ανθρώπου μάτι μη μας δει.
******

Η αγάπη μου τζιοιμάται, τζι’ εγώ είμαι στις ακτές.

Μακάρι όλο το αύριο να ήταν σαν εχτές.
****** 

Αχ, Ψυχή μου, στο Παρίσι να τρως ψωμί με ρύζι,

κορμί μου εις το Κούριο που η θάλασσα δροσίζει.
******

Εις τας Αθήνας βρίσκεσαι με τις....ψυχολογίες,

μα του Κουρίου χάνεις συ ούλλες τις....ευλογίες.
******

Στο Κούριο επέστρεψα τζιαι δε μ’ ενδιαφέρει.

Λάδκια, ποφάγια, κότσιρα η θάλασσα ας φέρει
******

Εν τω Κουρίω βρίσκομαι μαζί με τον Πανίκο,

έλα τζιαι σου τζι’ η Θέμις σου, όσο γίνεται...απίκο.
******

Εις του σπιτιού σου τις αυλές ήβρες τις ησυχίες

 τζιαι στου Κουρίου τις ακτές χάνεις...τις λειτουργίες.
******

Εις του Κουρίου τις ακτές μονάχος περπατάω,

τζι’ όλα τα ψάρια που θα βρω για σένα θα ρωτάω.

2. Των φίλων

Απ’ τις οκτώ ευρίσκομαι στη θάλασσα του Κ.Ο.Τ.,

εγώ δεν είμαι τίποτα, εσύ ‘σαι η μασκότ.
******

Στον Κ.Ο.Τ. σου λέω ευρίσκομαι εδώ και μία ώρα,

ήθελα να ‘ξερα θα ‘ρθεις,ευθύς, αμέσως, τώρα; 
****** 

Στον Κ.Ο.Τ. εγώ περιπατώ πέντε έξι πάνω κάτω

τζι’ όπως το βλέπεις φίλε μου, δεν πήγα εις τον πάτο,  

τζι’ αν πάεις COSTA σήμερα, πες μου το να το ξέρω,

σ΄όλο τον κόσμο θα το πω τζιαι θα το αναφέρω.

******
Λυπάμαι που σας πρόδωσα και δεν ήρθα στο COSTA,
οφείλω μια εξήγηση, κερνάω και...κομπόστα.

******

Μηνιαία απουσία

απ’ του COSTA την ουσία,

επίκειται διαγραφεί,

και μιλάς για delivery;
****** 

Επήα τζι’ ήρτα δκυό φορές στο Μώλο μανιχός μου,

τζιαι τζείντο φαγητό,φίλοι,το ‘βγαλα απ’ το μυαλό μου.
******

Εις την Αυδήμου βρίσκομαι, μονάχος και ρεμβάζω.

Αν θέλεις να ‘ρθεις και εσύ, καπέλο σου εβγάζω.
******

Μικρός στο δέμας, γενναίος στην ψυχή

Έσυρες την τζιαι πήεν σαν... άτεγκτο πουλί.
******

Όπου κι αν ευρίσκομαι, συνθέτω σου στιχάκια

τζι’ εγιώ πολύ τα αγαπώ, εν όπως τα παιδάκια.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΜΟΡΦΟΥ

 ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ - ΜΠΛΟΚΟΣΦΑΙΡΑ:
Μπες στην ιστοσελίδα του Πολιτιστικού Ομίλου Μόρφου:

http://politistikosomilosmorphou.blogspot.com/  

ΤΕΥΚΡΟΣ ΑΝΘΙΑΣ "Επίλογος"(Από τη συλλογή"Τα σφυρίγματα του αλήτη")

Το ποίημα αφιερώνεται στο νέο αναγνώστη του μπλογκ με το όνομα "ΑΛΗΤΙΣ"

Αλήτη! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή.

Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη!
Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ,

που έκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν σπίτι.



Δεν έχεις δάκρυα να θρηνείς, ούτε κουράγιο να πονείς,

ούτε κραυγές υστερικές να βγάνεις πέρα ως πέρα.

Είσ' ένα κύμα σιωπηλό μιας τρικυμίας παντοτινής
που γαληνεύει ανήσυχα στην ήσυχη εσπέρα.


Κι όταν θα βρεις το λυτρωμό σ' ένα παγκάκι ξαπλωμένος

και θα σιγήσει ο σίφουνας κι η θύελλα της ζωής σου,

αλήτη, δεν θα πεις ποτέ πως ήσουν κουρασμένος

απ' τον αγώνα το σκληρό της άρρυθμης ψυχής σου.

Αλήτη! Απόψε είν' η βραδιά τόσο καλή, τόσο καλή.

Μπορείς να πας να κοιμηθείς σ' ένα παγκάκι, αλήτη!
Πλάτυνε η σκέψη τη ζωή τόσο πολύ, τόσο πολύ,
που έκανε ο άνθρωπος τη γη κι όλο το σύμπαν: σπίτι.


(Από τη συλλογή " Τα Σφυρίγματα του αλήτη" 1929)


               "Αντρέας Παύλου ελέγουμουν και νυν Τεύκρος Ανθίας,
                             ποιηταρούδι νηστικό, παιδί της αλητείας"
 Ο Τεύκρος Ανθίας γεννήθηκε στην Κύπρο,στο κατεχόμενο σήμερα χωριό της Κοντέας της επαρχίας Αμμοχώστου το 1903. Πέθανε στο Λονδίνο το 1968

Δες πιο πολλά βιογραφικά στοιχεία :  http://www.edon.org.cy/index.php?option=com_content&view=article&id=79:tefkreoanthias&catid=65:afieromata&Itemid=83

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΜΑ

 ΔΥΟ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΑΥΡΙΟ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΜΑ

ΤΟ ΕΒΔΟΜΉΝΤΑ  ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΓΙΝΗ ΕΝΑ ΔΡΑΜΑ

ΤΗ ΜΟΡΦΟΥ ΤΗΝ ΚΟΥΡΣΕΨΑΝΕ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΚΥΛΙΑ

ΑΜΑΧΗΤΙ  ΤΟΥΣ  ΤΗ ΔΩΣΑΝ ΤΑ ΧΟΥΝΤΙΚΑ ΚΟΡΜΙΑ

ΤΡΙΑΝΤΑΠΕΝΤΕ ΑΫΛΟΥΣ  ΧΡΟΝΟΥΣ ΖΩ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ

ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΟΥΣ ΤΟΣΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΑΚΡΥΑ                            

ΔΩΔΕΚΑ  ΧΙΛΙΑΔΕΣ  ΜΕΡΕΣ ΣΚΟΡΠΙΣΑΝ ΑΠΟ   ΔΑΥΤΟΥΣ                                                            

ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΦΤΑΚΟΣΙΕΣ ΟΓΔΟΝΤΑ ,

ΑΚΟΜΑ

ΔΩΔΕΚΑ  ΜΕΡΕΣ  ΠΡΗΖΟΥΝ  ΜΕ  ΤΑ ΑΣΧΕΤΑ    ΜΥΑΛΑ  ΤΟΥΣ                                                                                                                                                                 ΚΙ ΑΝ ΒΑΛΩ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ, ΘΑ ΒΓΩ ... ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΔΩΜΑ.

ΘΕΛΩ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΟΥ ΞΑΝΑ ΝΑ ΕΥΡΕΘΩ

ΘΕΛΩ ΤΟ ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΞΑΝΑ,ΓΙΑ ΝΑ ΙΔΩ

ΘΕΛΩ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΓΥΡΙΖΩ ΚΙ ΑΣ ΕΞΑΝΤΛΗΘΩ

ΘΕΛΩ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΥΛΗ ΣΟΥ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΝΑ ΔΩ

ΘΕΛΩ....

ΘΕΛΩ.....

ΘΕΛΩ.......