ΤΣΙΑΤΤΙΣΤΑ –ΔΙΣΤΙΧΑ Ή ΔΥΣΤΥΧΑ, ΝΟ 18

Να πάεις φίλε στο καλόν τζιαι να καλοπεράσεις

τζι’ όσα συμβαίνουν στο νησί ούλλα να τα ξιάσεις.

Δώκε παμόν τζιαι δεν μπορώ άλλο, για να χορεύκω

τζιαιν να με κάμεις ν’ ανεβώ, πας σε κανέναν πεύκο.

Σε έχασα, σαν έφυγες τζιαι πήγες μακρυά μου,

όμως θα μείνεις πάντοτε για πάντα στην καρκιά μου.

Το μόνον που ‘ πα ‘γιώ τζιαμέ «να σου τηλεφωνήσει»

τζιαι ‘πολοήθην τζι’ είπε μου «στα όρη να τζιυλίσει».

Επέρασα που το Hotel, να πάω στο Café μου

τζιαι γύρισα την τζιεφαλή μπας τζιαι σας δω, θεέ μου.

Χαμήλωσε τζιειν τα βουνά του Τρόοδους μας, θεέ μου,

να παίρνω που την δύναμην των Χανιωτών, καλέ μου.

Την οικονομική κρίσην η Κρήτη την ηξέρει,

μα κρίση στα αισθήματα, κανείς τους δεν θα φέρει.

Ευ-Χαρης-τώ, μηνύματα είπα να μεν πληρώσω

τζιαι τα λεφτά π’ αξίζουσιν στους άπορους να δώσω.

Ούτε μιαν ώραν δεν θέλεις εσού να θυσιάσεις,

σαν φύγει Στέλλα οριστικά, ούτε θα πλησιάσεις.

Με άγνωστους μου είπανε να μεν κάμνω παρέα,

εσένα δεν θα σ’ αρνηθώ, είσαι πολύ ωραία.

Έξοδο θέλω τζιαι ποθώ να βκω έξω μαζί σου

τζιαι αν εσύ μου αρνηθείς, θέλω να δω το δει σου.

Μόνοι σας τρώτε, πίνετε τζιαι μόνοι σας γλεντάτε

τζιαι τους παλιούς καθηγητές, ούτε που τους ρωτάτε.

Είσαι μια κούκλα όμορφη, όλο δροσιά τζιαι χάρη.

Εσού είσαι υπάλληλος στολίδι τζιαι καμάρι.

Εις τες Καλύβες συ να ‘ρτεις, τον θκειόν σαν πεθυμήσεις.

Είναι καλόν, φτηνόν τζιαι ήσυχον, δεν θα κακοκαρδίσεις.

Εσύ που είσαι άρχοντας, στις Σέρρες δραγουμάνος,

που θα βρεθούμε σήμερα,

προτού να καταλήξουμε, οπού ‘ναι ο Μητροπάνος.

Φίλοι καλοί να ξέρετε πως τα περνώ ωραία,

Καβάλα τζιαι Χαλκιδική τζιαι με καλή παρέα.

Ψαράκια και κρεατικά, με πλούσια τα πρωινά, θα ζω μες την κραιπάλη,

τζι’ όποτε τύχει, φίλοι μου, το ξανακάνω πάλι.

Οι Σέρρες πια με καρτερούν, μα τζι’ η Θες/νίκη,

εκεί που σπούδασα παλιά τζιαι έμενα με νοίκι.

Θεσσαλονίκη βρίσκομαι, στην πόλη τζιαι γυρίζω,

τ’ απόγευμα θα βρίσκομαι στην πόλη που γνωρίζω.