ΔΙΣΤΙΧΑ...ΤΟΥ facebook, No 6

Σημ. Τα δίστιχα είναι οι απαντήσεις/τα σχόλια μου 
σε αναρτήσεις φίλων στο facebook

Ρομαντικό το σκηνικό, που έβαλες, ρε Γιάννη.

 Με ποια να εβρισκόμουνα, ο νους σου δεν το βάνει.

 Πάνω στις μαξιλάρες της αν ξάπλωνα μαζί της,

 εγιώ τότε θα χόρταινα μονάχα απ' το φιλί της.

Ούτε κρασάκι θέλω εγιώ, μήτε τζιαι τσιπουράκι,

να με μεθύσει θα 'θελα με ένα της φιλάκι.

Αν ξύριζες το μούσι σου τζι' έβαφες τα μαλλιά σου,

 οι κοπελιές όπως τζιαι σου θα 'χάνες την λαλιά σου.

Μπορεί να είναι τζιαι αυτό, αγαπητέ μου Κούλλη,

να κόλλησεν η μνήμη μου τζιαι η ψυσιή μου ούλλη.

Μπορεί τζι’ απ’ το επάγγελμα, που άλλοτε ασκούσα,

για ισότητα των γυναικών στην τάξην εμιλούσα.

Κάθε γυνή, μου φαίνεται, τζιαι άλλοτε τζιαι τώρα

δεν χάνει την ταυτότητα τζι’ ας πήεν...σ’ άλλην χώρα.

Κανονικά την σήμερον τζιαι αγωγή κινά σου,

γιατί καρπώθηκες εσού τζιαι τα ‘κανες δικά σου,

της Μαριούς τα νιάτα της τζιαι το επώνυμό της

τζιαι Κουδουνά την έκανες• θέλεις τζιαι τον χαμό της;

Σε κάποιους χώρους άηστην να ‘σιει το όνομά της

τζιαι αν την έκανες γιαγιά, τιμά τζιαι τον παπά της.

Κρύψτε την κάπου, χώστε την τουν’ την φωτογραφία,

η Μέρκελ να μην την ιδεί, η ντόπια η μαφία.

Τζιαι κατεβαίνουν άξιππα τζι’ αρπάσσουν ό,τι εύρουν

τζιαι νέους φόρους τζιαι λεφτά που μας εννά γυρεύουν.

Τα χρόνια επεράσασιν τζιαι τα μαλλιά ασπρίσαν

τζι' η Τρόικα σαν πλάκωσε, να μείνω δεν μ' αφήσαν.

Είπα να φύγω πιο νωρίς, να φάω τζιαι 'γιώ λλία,

γι 'αυτό δεν θα με ξαναδούν εμένα τα σχολεία.

Έσσ'ισα τα τετράδια, επέταξα τες πέννες,

 βαθμολογίες μη ζητάς, άλλαξε τες κουβέντες.

Είναι χαρά του δάσκαλου να βγάζει μαθητάδες,

 που στα κοινά προσφέρουσιν τζιαι δεν είναι λαπάδες.

 Καλώς να πας, καλώς να 'ρθεις τζιαι να καλοπεράσεις,

φάε στα ταβερνάκια της τζιαι πιε μέχρι να "σπάσεις"

Έλα, Χρυστάλλα μου, μαζί να βάλουμε τα στήθη,

 φραγμός να γίνουμε τζι' οι δκυο στων έποικων τα ήθη.

Εν τζι' είμαι 'γιώνι ποιητής, ποτζιείνους που γυρνούσιν,

 τζι' οπού εσ'ιει κατακλυσμό πάνε τζιαι τραουδούσιν.

Λάμνε, Χρυστάλλα μου, να βρεις, δάσκαλο να σε μάθει,

 να βλέπεις πίσω απ' τις γραμμές τζιαι τα δικά σου λάθη.

 Αφού το βρίσκεις συ καλό, έλα να σ' εκπαιδεύσω

τζι’ ανώτερη μου σαν γενείς, θα βκω τζιαι θα χορέψω.

Μαζί σου να βρισκόμουνα, να ‘πίννα το φραπέ μου

πάνω στον Πύργο του ΟΤΕ, ρε...Θεσσαλονικέ μου.

Όι να κάθομαι εγιώ με φίλους εις το Costa,

που δεν καμνεί ελληνικόν• στείλ’ μου κανέν’ με πόστα.

 Ήθελα να ' μουνα κοντά, να έρτω να σ' ακούσω

 τζιαι σαν μεθύσω για καλά, τσίπουρο να σε λούσω.

 Απ' τις φωνές τις μαγικές των Λιούμπα-Λεωνίδου,

φάε τζιαι πιες ως το πρωί, χορού, ποτού μη φείδου.

Με το σπαθί σου που κρατάς, έλα να βοηθήσεις

 τζι' ελεύθερους στους τόπους μας ξανά να οδηγήσεις

Σ' ευ-Χαρης-τώ, Θεόδωρε, με έχεις συγκινήσει

τζιαι με την αφιέρωση πολλά μου ‘χεις θυμίσει.

Σπουδάσαμε, δουλέψαμε, ήταν ωραία χρόνια,

μας έκαμε του λιμανιού μα τζιαι για τα σαλόνια.