ΔΙΣΤΙΧΑ...του facebook, No 7

Σημ. Τα πιο κάτω αποτελούν σχόλια μου σε αναρτήσεις φίλων στο facebook,

Σε θυμάμαι στο σχολείο άριστη μαθητριούλα

εξεχώριζες στο τμήμα, τα ‘ξερες ίσως ούλλα.

Με κάθε ευ-Χαρης-τηση σε ξανασυναντάω,

στου facebook τα σχόλια εγιώ θα απαντάω.

Αφού εν δικό σου Γιούλη τότε θα κάνω πίσω,

τζι’ όσα τζι’ αν έχω τσιαττιστά, εγιώ εν να τα σχίσω.

Έσιεις ταλέντον άφθονον, Γιούλη να συνεχίσεις

τζι' όπως το βλέπω σίουρα σε λλίον θα με σχίσεις.

Εγιώ θα μείνω όξυπνος, εθ θέλω ‘γιω να ππέσω,

τ’ αποψινά κομμάθκια μου στον ύπνον δεν θα λέσω.

Σαν τον φρουρόν θα κάτσω ‘γιώ, εγιώ τζι’ οι αναμνήσεις,

μέχρι να έρτει το πρωί μέχρι εσού ξυπνήσεις.

Τζιαι μας, γιατί μας ξέχασες, ρε φίλε μου, ρε Γιάννη;

Την ζιβανίαν που ‘χουμε, ο νους σου δεν την βάνει.

Οι Πόντιοι τζι’ οι Κρητικοί, μαζί τζιαι οι Κυπραίοι,

ό,τι τζι’ αν πιούνε, φίλε μου, εν πάντοτε ωραίοι.

Τέτοια γυναίκα σαν θα βρεις, στείλε να μου την φέρουν,

μαζί με μια σίκλα νερό για να με συνεφέρουν.

Απ' την Ελλάδα γύρισες τζι' οι φίλοι περιμένουν,

στο Costa να ‘ρτεις να σε δουν, ως πότε θ’ αναμένουν.

Καλώς να πας, καλώς να 'ρθεις, την Κύπρο μεν ξηάσεις

 τζιαι μείνεις μας καλόηρος, στο Όρος για να αγιάσεις.

Άμα ο σπόρος εν καλός, καλή εν η σοδειά σου

γι' αυτό κουκλάρες βγήκανε τα δύο τα παιδιά σου.

Μιτσιά να κάμνεις όνειρα, για να τα προλαβαίνεις,

στην σύντομη τούτη ζωή, για να τα πετυχαίνεις.

Είχαν τζιαι έχουν ομορφκιές οι σκλαβωμένοι τόποι,

μα εδκιωχτήκαν μακρυά οι ντόπιοι οι ανθρώποι.

          Τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρία παιδκιά βρεθήκανε στο Costa,

Μορφίτες τζιαι συμμαθητές, πρόσφυγες σ΄ άλλα πόστα.

Ποιος είν’ αυτός που κάθεται δίπλα μας στο τραπέζι,

όποιος τον βρει Χαρή-ζω του χαρτζιή με πετιμέζι.

Θωρείτε τον πώς σας θωρεί, χαρκέται σας κοιτάζει

τζι’ αν ζει εις την Βιρτζίνια, στον νουν την Μόρφου βάζει.

Ύψωσες το ποτήρι σου, μαέστρο, για τους παρόντες,

 μα μην ξεχνάς όλους εμάς που είμαστε απόντες.

Μεν κάμνεις όπως το μωρόν, που θέλει να νικάει

τζιαι σκέψου το όμως συχνά πόσο τα παρατάει.

Όπως σου ξαναέγραψα, καλέ μου φίλε, Κώστα,

τα δόντια μου τα έσασα τζιαι τρώω γλυκά στο Costa.

Αν δεν έσιει οδοντίατρους τζιεικά στην Λευκωσία,

έλα δακά στην Λεμεσό, που έσιει τζιαι ουσία.