ΔΙΣΤΙΧΑ...του facebook, No 8

Σημ. Τα πιο κάτω αποτελούν σχόλια μου σε αναρτήσεις φίλων στο facebook

Φίλος είμαι στο Facebook, πολύτιμος δεν ξέρω,

για να το βάλω τζιαι εγιώ, χαράν να σου προσφέρω.

Έτσι μωρόν ασπρόσιονο τι τ’ άφησες να φύγει

τζιαι σου ‘μεινε μια ανάμνηση, εσέ για να τυλίγει;

Σύμβολο της επιστροφής, εγίνη το κλειδί σου,

 του αγώνα για λευτέρωση της ποθητής της γης σου.

 Η άτυπη συνάντηση δεν έχει καταλήξει,

γι' αυτό καλά είπε στον γιο, αφού ήρτε η ρήξη.

Αλόπως κάμνει το γλυκό, που έβαλε η Γιούλη

τζιαι έκαμε τη φίλη μας να καταντήσει δούλη.

Καλό το βράδυ τζιαι σε σέ, φίλε τζιαι χωρκανέ μου,

άμα ο άλλος εν καλός, θυμάσαι τον, δικέ μου.

Άμαν ο άλλος δεν είναι καλός απέναντί μου,

τι να τον βάλω στην αυλή; Χαλά μου την ζωήν μου.

Να τα εκατοστήσετε προσφέροντας τες γνώσεις,
το ήθος τζιαι την ανθρωπιά χωρίς πολλές εκπτώσεις.
Η εκδήλωση που κάμνετε, να έσιει επιτυχία,
αλλιώς πες στους καθηγητές, να σσ'ισουν τα πτυχία.

Αχ να ‘μουν τριαντάφυλλο να με κρατά στα χέρκα,

για να πετάξουμε μαζί, να φτάσουμε τ’ αστέρκα.

Χρόνια πολλά να σι'αίρεσαι το κομμωτήριό σου,

του πλούτου τούτο να γενεί, το εισιτήριό σου.

Έφυεν που τα σ'ιέρκα σου έτσι ωραίο πλάσμα;

Μακάρι να εγύριζεν τζι' ας έθελε τζιαι σάσμα.

Τι σου λογιέται, φίλε μου, το όμορφο κοράσι;

Αν είναι κόρη σου αυτή, τότε να δώσω βάση.

Αλλιώς αν εν συγγένισσα, που ζει μακρά που σένα,

πάλι εσού να σ'ιαίρεσαι αλλ' άφησ' με εμένα.

Τζιαι μόνον που τα δκιάβασα, με έσ'ιεις ξελιγώσει,

μα κόφκω λλίον μακρυά, γι αυτό μ' έσ'ιεις πληγώσει.

Με τους μεζέδες που 'γραψες, ετρέξαν μου τα σάλια

μ' άλλαξες την διάθεση, είμαι 'να μάτσο χάλια.

Μου φαίνεται που φίλο μου εν να σε διαγράψω,

τες αναρτήσεις σου εγιώ, να βλέπω πια, θα πάψω.

Έθελα να ‘ μουν  κάντζιελλο, πάνω μου να ακούμπας

τζι’ ας μου ‘βκαλλεν τζιαι τραουδκιά ο φίλος μου, ο Λιούμπας.

Μπορείτε ν' αντιγράψετε όποια ευχή ποθείτε,

μα σαν την στείλετε εσείς, εμέ να θυμηθείτε.

Ο Γέρο-χρόνος άραγε θα τα διατηρήσει

 ή εν να τα φάει τζιαι αυτά τζιαι να τα καταλύσει;

Θυμούμαι το παλιότερο τζιειν’ του Μιχαηλίδη

τζι’ άρκεψα να ανησυχώ τζιαι να φοούμαι ήδη:

«Το ‘νιν, αντάν να τρώ΄την γην, τρώει την γην θαρκέται,

μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται». 

Είτε έκαμες μου like είτε τα εσχολίασες,

ακόμα τζιαι αν τα είδες τζιαι τα προσπέρασες,

ξέρω, εν που εβαρκέσουν, δεν αδιαφόρησες,

πολλήν ικανοποίησην εν που μου ε-Χάρης-ες.

Σε όλους σας εν να σας πω, μεγάλο ευ-Χαρης-τώ

τζιαι  like θα σας κάμνω, δεν θα εξαφανιστώ.

Άλλος ο λόγος ήτανε για τα πολλά τα like,

για να τα σβήνω, έπρεπε να ‘ χα στα πόδκια Nike.

Δεν σας προλάβαινα εγιώ, τα ‘σβηνα ένα-ένα,

παρόλ’ αυτά ευ-Χαρης-τώ, ούλλους τζιαι τον καθένα.