Έλα ΄πο δά να πάμεντε στην πτέρυγα την πρώτη,
να δούμε τα κοπέλια μας που σιέρουνται την νιότη.
Ε τον ποτζιεί τζ΄ανέφανε με λεβεντιά τζιαι χάρη
φωνάξετε τον άρκοντα, που τον λαλούσιν Χάρη.
Ο λόγος που ΄πες ήτανε φαρμάκι στην καρδιά μου,
αλλά επειδή σε συμπαθώ, σου στέλλω τα φιλιά μου.
Κωστάκη μου, Κωστάκη μου, ψηλέ σαν κυπαρίσσι
αρρώστησες τζιαι δεν μπορώ, θα πάθω καμιά κρίση.
Όσες λαμπάδες φώτισαν ολόκληρην την φύσην
τόσες χαρές σας εύχομαι σε όλη σας την ζήσην.
Δεν είναι μόνο οι ευχές που στην ζωήν κρατιούνται,
είναι τζι’ οι φίλοι οι καλοί που πάντα σας θυμούνται.
Ο Χάρος ήρτεν τζι΄ έπιαν΄ τον τζιαι πήρεν τον μιτά του
τζι΄ αρκέψασιν οι έννοιες μας να μεν πάμεν κοντά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου