ΤΗΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΑΦΥΠΗΡΕΤΗΣΗ

ΤΗΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ * ΑΦΥΠΗΡΕΤΗΣΗ

Το ξέρω περιμένετε τσιαττίσματα που μένα

στιχάκια αποχωρισμού, καλοφορμαρισμένα.

Θα κάμω την εισαγωγή, επί τη αφυπηρετήσει,

γιατί η Μαργαρίτα μας θα μας εκπροσωπήσει.

Αυτήν εν που δκιαλέξαμε σε μία συνεδρία

ένα δκυο λόγια να μας πει, να κάμει το εν, δυό, τρία.

Λόγια ευ-Χαρης-τήρια, θα πω τζι’ εγιώνι λλία

μην βαρεθείτε ξαφνικά τζιαι πάτε παραλία.

Τριάντα χρόνια εν πολλά, εν όπως τα κουττούτσια.

Προσθέσετε αλλό εφτά; Χαρκέστε εφ φουστούτσια;

Αξίζουν όλες τις τιμές, όπως τζι’ η Παναγιώτα,

που στα πολλά χαρίσματα, δεν λείπει ούτε γιώτα.

Τέσσερις μήνες δούλεψα, πολλά λλίον την ξέρω,

ψέματα τζιαι υπερβολές εγιώνι δεν θα φέρω.

Αειθαλής, ευκίνητη, έτρεχε πάνω, κάτω

τζιαι μ’ έκαμε, μα τον Θεόν, να φτάσω ως τον πάτο.

Μπορεί να μας/σας εθύμωνε τζιαι να επολλομίλα

μα ύστερα γλυκάνισκε, καθάριζε τζιαι μήλα.

Τσαούσα τζιαι δυναμική, αγάπαγε την τάξη,

αφού ούλλα τα ήθελε, πομπή τζιαι παρατάξει.

Να ‘ναι τα πάντα καθαρά, μα τζιαι ασφαλισμένα

τζιαι έτρεχε πολλές φορές, αυτή χωρίς εμένα.

Να πω για την σβελτάδαν της, την τόλμην, την ζωντάνια;

Την πίστη στο καθήκον της; Φτάνουν ως τα Πλατάνια.

Γλήορα τ’ αποφάσισε, να μας εγκαταλείψει.

Τα πάντα τα κανόνισε, τίποτε να μεν λείψει.

Ήταν για μένα σύμβουλος, μα τζιαι συμπαραστάτης,

τζιαι δεν το κρύβω ,θα ‘λεγα, σπουδαίος συνεργάτης.

Το μόνον μου παράπονον...που έμεινα μονάχος

να μείνω, ν’  αγωνίζομαι...ρωμαίος μονομάχος.

Κακίες...μίσος...δεν κρατώ, τα έχω παραιτήσει,

γι’ αυτό τζι’ εγιώ της εύχομαι να τα εκατοστήσει.

Να πάει τώρα στο καλόν, γι’ αυτά που ‘χει προσφέρει

τζιαι μες στο σπίτι, ο Θεός, ό,τι ποθεί να φέρει.

Να δει πρώτα τον σύζυγον, παιδκιά, μα τζιαι εγγόνια

ως τα βαθιά γεράματα να ’χει ζωή σαν χιόνια.

Άσπρη, λευκή, λευκότερη, χωρίς κηλίδες πάνω,

χωρίς σκοτούρες, βάσανα, για ό,τι εγώ θα κάνω.

Καλήν αφυπηρέτηση εν να σου ευχηθούμε

τζιαι να περνάς πολύ καλά, εν να παρακαλούμε.

* Η Νεοφύτου Παναγιώτα ήταν διευθύντρια του Γυμνασίου Ύψωνα