Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Πόσα χωρκά, πόσες ψυσhιές...

Πόσα χωρκά, πόσες ψυσιές ακόμα περιμένουν
την ώρα της επιστροφής, αχ πόσο θ΄αναμένουν.....

Τρία πουλιά πετάσασιν

Τρία πουλιά πετάσασιν να πάσιν, για να δούσιν
από ψηλά τι γίνεται τζιαι να ΄ρτουν να μας πούσιν.
Νεάπολην τζιαι Τράχωναν τζι΄ ύστερα Ομορφίτα,
στον Άι Παύλο τα πουλιά γυρεύκουν τον Ακρίτα.
Στον Άγιο Δομέτιον ειπάσιν άλλο νάκκον
μα επήαν στον Γερόλακκον τζι ήβραν μεγάλον λάκκον.
Κυθραία μα τζιαι Μια Μηλιά, Νέο Χωρκόν τζιαι Βώνη,
πετάσαν στο Παλαίκυθρο, στραφήκαν στο Τραχώνι
μ΄ αφήκαν τόπους τα πουλιά, παν΄ στο Καραβοστάσιν
εκάτσαν τζιαι στη Γαληνή, Πεντάγιυα, για να φάσιν.
Που το Ξερόν ερέξασιν στον Ποταμόν του Κάμπου
περάσαν τζιαι που τον Λουτρό που οι ομορφκιές του λάμπουν.
Μόρφου τζιαι Ζώδκιαν μάνα μου, Κατωκοπιά τζι΄ Αργάκι,
Μασσάρι τζι ύστερα Φιλιά γυρεύκουσιν νεράκι.
Συριανοχώρι συριανός, Καλό Χωριό, Σκυλλούρα
Αγιά Μαρίνα τζιαι Τζιυρά γυμνή, ξερή παλλούρα
τζια απού τον Κορματζίτη μας πετούν ως τα Καρπάσια,
φτάνουσιν στον Ασώματον μα κάποιοι τα φαράσαν
Στον Κοντεμένον ύστερα τζιαι στον Άι Αρμόλαν,
μα στου Συσκλήπου το χωρκόν είδαν το ΄ναν αλλόν ΄ναν.
Που τ΄Αγριδάκιν ππιον πετούν στον Λάρνακα Λαπήθου
στου ΄τα τα μέρη είδασιν την ιστορία του μύθου
Φτερύχα, Κάρμι, Δίκωμο, Μύρτου, Πάναγρα, Όρκαν
Στα Λιβερά μια εκκλησιά είσιεν σπασμένην πόρταν.
Νύχταν Τζιερύνεια, Λάπηθον, μέραν στον Άι Γιώρκη,
στον Καραβάν ξημέρωμαν, Τριμίθι το ξηφώτιν,
στον Άγιο Επίκτητο, Κλεπίνη, Καλογραία,
είδασιν βάσανα πολλά, είδαν την Χάρζια γραία.
Τζι΄ από τον Μαραθόβουνον στον Στροντζυλόν εκάτσαν,
στην Μουσουλίταν, στα Πυρκά είπαν πως εκρεμμάσαν.
Πρασκειόν τζιαι Στύλλοι τζι΄ Έγκωμη, Λιμνιά τζιαι Άι Σέρκης,
είδαν σε ΄σένα μάθκια μου γονατιστό να ππέφτεις.
Αμμόχωστον, Λευκόνοικον, Πηγήν, Περιστερώναν,
ύστερα Γύψουν τζι Ακανθού θέλουν να δουν αλλό ΄να.
Φλαμούδι, Μάνδρες, Άρδανα, Τρίκωμο τζι Άις Γιώρκης,
Σύγκραση τζιαι Σπαθαρικό χαιρετισμούς να δώκεις.
Τζι ύστερα Ριζοκάρπασον τζιαι πίσω στην Γιαλούσα
Αγίαν Τριάδαν, Λυθράγκωμη, μα ήταν μαυροφορούσα.
Έπειτα Λεονάρισσο τζιαι Κώμα του Γιαλού μας
στην Βοκολίδαν είδασιν τα πάθη του λαού μας.
Στον ΄Αγιο Θεόδωρο, κατόπιν στο Πατρίκι,
Γέρανι, Άγιον Ηλία, στην Εφτακώμη φρίκη,
σταυρώνουν θάλασσα ξηρά, Ταύρου ως το Μπογάζι
Λύση, Κοντέα τζιαι Βατυλή, της Άσσιας το μαράζι.
Άχνα μα τζιαι Μακράσυκα, Αγρίδι, Καλοψίδα,
στην Αγκαστίνα είδαν σε, μα γιώνι δεν σε είδα.
Τέλος να ξαποστάσουσιν εκάτσαν εις το Άρσος
μα δίπλα στην Τρεμετουσιάν επαίξαν τα με θράσος.



ΠΗΓΗ BINTEO: http://www.youtube.com/watch?v=3iXj8-meaXA

4 σχόλια:

  1. Σπαρακτικά αληθινό το ποίημά σου Χάρη μας δίνει και το γεωγραφικό στίγμα της απώλειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ευχαριστώ, Γιάννη,και συμφωνώ μαζί σου. Έχουμε να κάνουμε με μια πικρή, μικρή συμπύκνωση μιας μεγάλης, τραυματικής απώλειας αγαπημένων τόπων.
    Δες στην ιστοσελίδα του Πολιτιστικού Ομίλου Μόρφου http://politistikosomilosmorphou.blogspot.com/
    ένα από τα πιο αγαπημένα σου ποιήματα όπου καταγράφεις με το δικό σου χαρακτηριστικό τρόπο μια άλλη διάσταση της απώλεια της Μόρφου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα ήθελα να μάθω όμως τον ποιητή, το συνθέτη και τους εκτελεστές που δημιούργησαν αυτό το συγκινητικό τραγούδι. Ίσως κάποιος φίλος του διαδικτύου να μας ενημερώσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εκλαμούρησες με πρωίν πρωίν.
    Εν το έχω ξανακούσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή