ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ Η ΚΟΙΤΗ (Μέρος Α΄)
(Χαιρετισμός του Δ/ντή Γυμνασίου Ύψωνα)
Με μαντινάδες, τσιαττιστά εγιώ θα σιερετήσω
τζι’ όλους τους φίλους στα Χανιά, θα τους ευχαριστήσω.
Αδέλφια μας, ερχόμαστε που την ωραίαν Κύπρο
στην Κρήτην την πανέμορφην, της λεβεντιάς το φύτρο.
Χαιρόμαστε, μα τον Θεόν, που είμαστε μαζί σας,
που ήρταμεν στα ιερά, τα χώματα της γης σας.
Κοινές σκλαβκιές μας βρήκανε, κοινά τα βάσανά μας
κοινοί τζιαι οι αγώνες μας, κοινά τα αίματά μας.
Όμως σε σας οι Βενετοί τζιαι της Τουρκιάς οι λύκοι
τρομάξανε τζιαι φύγανε στων Κρητικών την νίκη.
Μα στο νησί μας το μικρό, τζιαι το βασανισμένο
πολλά χρόνια εμείνανε τζιαι το ’χουν σκλαβωμένο.
Μετά που το Βυζάντιο, μας πλάκωσαν οι Φράγκοι,
Λουζινιανοί τζι’ οι Βενετοί, μας είχαν την ανάγκη.
Χίλια δκιακόσια ενενήντα δκυό, δωδέκατος αιώνας
τέσσερα τέρμινα σκλαβκιάς, λες τζι’ έγινε κανόνας.
Τρακόσιους χρόνους ύστερα οι Τούρκοι μας κρατούσαν
στο Βερολίνον ήβραν τα, στους Άγγλους μας πουλούσαν.
Τζι’ ογδόντα χρόνια πέρασαν, για να λευτερωθούμεν
σαν άρκεψεν η ΕΟΚΑ μας, αγώναν να ενωθούμεν.
Τρία χρονάκια μοναχά βρεθήκαμε να ζούμε
τζιαι δεν αξιωθήκαμεν την λευτεριά να δούμε.
Ύστερα πραξικόπημα τζιαι εισβολή αντάμα
εφέρανε στην Κύπρο μας έναν τζιαινούρκο τραύμα.
Το εβδομήντα τέσσερα οι Τούρτζιοι μας κτυπήσαν
βαθιά μας ετραυμάτησαν τζιαι μας εκατακτήσαν.
Χρόνια τριανταοχτώ κρατούν σπίτια τζιαι εκκλησίες,
στον ΟΗΕ γυρίζουμε, κάμνουμε λιτανείες.
Στην Ένωση εμπήκαμε της γηραιάς Ευρώπης
το δκυοχιλιάδες τέσσερα, μα «τοις ’αδίκοις κόποις».
Βοήθεια γυρεύκουμε, για να βρεθεί μια λύση,
πάθη τζιαι μίση γρήγορα να ’ρτει να διαλύσει.
Ειρήνη να ’ρτει στο νησί που να μας το ενώσει,
μια πιο καλή προοπτική να ’ρτει να μας προσδώσει.
Αυτή είναι της Κύπρου μας η δύσκολη πορεία
τζιαι η δική σας αγκαλιά, γλυτζιά παρηγορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου