Αφού τον βκάλατε Γιαννή, να σιαίρεται, να ζήσει.
Στις τέχνες τζιαι στα γράμματα παππού να διαλύσει.
Τζιαι για να βκει τζιαι νούσιμος τζιαι όμορφος αντάμα,
σαν την Μαιρούλα την γιαγιάν, να πάτε για ‘να τάμα.
Οι ομορφκιές σου εν πολλές Μόρφου αγαπημένη
που δεν τις έχασες ποττέ τζι’ ας είσαι σκλαβωμένη.
Εμείνασιν μες στο μυαλόν, στον νουν μου σφηνωθήκαν,
για τριανταοχτώ χρόνια σκληρά, μόνο μου δεν μ’ αφήκαν.
Το πράσινο το χρώμα σου τζι’ οι μυρωδκιές των δέντρων
φτάννουσιν πάνω στα βουνά την
μυρωδκιά των κέδρων.
Εις τα Παρίσια βρίσκεστε που ’χει πολλή δροσούλα.
Έτσι εν να μπορέσετε, για να τα δείτε ούλλα.
Αφήκετε μόνο μου στην θάλασσαν να
πίνω
τζι’ αν δεν ήρτατε εσείς δεκάρα ποια δεν δίνω.
Ευ-Χαρης-τώ σε Στέλλα μου, τον Δήμαρχον τζιαι σένα,
για την τιμήν που κάνατε στην μάναν μου τζιαι μένα.
Το ξέρω πως με έχασες όλο το καλοκαίρι,
λες τζιαι με πήρε ξαφνικά θαλασσινό αγέρι.
Τηλέφωνο σε παίρνω τζιαι δεν μου απαντάς
εν να ‘σαι αγκρισμένος γι’ αυτό δεν μου μιλάς.
Μες στο μυαλό μου γύριζες συχνά το καλοκαίρι
δεν είμαι ‘γιω α-Χάρης-τος πολλύς κόσμος το ξέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου